«Τα προβλήματα στα σχολεία έρχονται από το παρελθόν. Θυμάμαι που συνεδρίαζε το Νομαρχιακό Συμβούλιο πριν 15 χρόνια, όταν κουβεντιάζαμε για το που θα πάει το Πολυκλαδικό του Αγγερικού.

Από την πρώτη στιγμή πρότεινα το 2ο Δημοτικό να μετεγκατασταθεί στο πάνω μέρος του Γυμνασίου Βανάτου, που είναι άδειο ή να τοποθετηθούν αίθουσες προκάτ στο βόρειο οικόπεδο του συγκεκριμένου διδακτηρίου, που είναι 7 στρέμματα.

Έπεσε στο τραπέζι η λύση του 1ου Γυμνασίου, αλλά εμείς ως Δευτεροβάθμια διαφωνούμε, διότι εκεί: Α) Βρίσκονται πολλά παιδιά. Β) Η οδός Κονίδη είναι «τυφλό» σημείο και σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης θα προκύψει πρόβλημα. Γ) Είναι ο μόνος αθλητικός χώρος που έχουμε. Δ) Πρόκειται για εξεταστικό κέντρο.

Η επόμενη πρόταση ήταν το Μουσικό Γυμνάσιο, για το οποίο υπάρχουν δύο ενστάσεις: Α) Είναι εξεταστικό κέντρο, αν και αυτό μπορούμε να το προσπεράσουμε, όπως μου είπε ο περιφερειακός διευθυντής εκπαίδευσης και Β) Οι αίθουσες προκάτ δεν πρέπει να μπουν ανάμεσα στο Μουσικό Γυμνάσιο και τους ξενώνες, διότι αυτό το σημείο είναι χώρος συγκέντρωσης και διαφυγής των παιδιών σε περίπτωση σεισμού.

Στο 2ο Γυμνάσιο η σκάλα είναι κάτω από τη μαρκίζα, ενώ το προαύλιο είναι μικρό. Συνεπώς, τα παιδιά πάνε στο χώρο συγκέντρωσης του Μουσικού.

Αν τελικά επιλεγεί το Μουσικό, ίσως κάποιες αίθουσες να μπορούν να γίνουν στους ξενώνες αν ρίξουμε μεσοτοιχίες, ενώ προκάτ πρέπει να τοποθετηθούν μόνο προς την οδό Τεμπονέρα…».