«Πριν από 120 χρόνια ένας Αρχιδούκας της Αυστρίας επισκέφθηκε τη Ζάκυνθο και αποτύπωσε το νησί. Τότε είχαμε και το πρώτο σκίτσο της παραλίας του Ναυαγίου, χωρίς να είναι σε αυτή το καράβι.

Στην Σκωτία υπήρχε μια παραδοσιακή οικογένεια που έφτιαχνε κεραμίδια-σχιστόλιθους και νοίκιαζε καραβάκια για να μεταφέρει τα προϊόντα της.

Κάποια στιγμή αποφάσισε να μην νοικιάζει καράβια, αλλά να φτιάξει ένα δικό της. Πράγματι αυτό έγινε στο ναυπηγείο Σκοτ, που βρισκόταν στο ποτάμι Μπόουλινγκ.

Κατασκευάστηκε το «Saint Bedan», δηλαδή το σημερινό πλοίο «Παναγιώτης», το οποίο είχε παραδοθεί ως μισομόδελο, δηλαδή μακέτα που δίνεις στον πελάτη. Αυτό συνέβη το 1937.

Στη συνέχεια, χρονολογία 1940, είχαμε τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Αποκαλύφθηκε και αυτό το βρήκαμε από ένα άρθρο που ανέβασε Ζακυνθινός στο διαδίκτυο, πως το συγκεκριμένο πλοίο ήταν ηρωικό, αφού συμμετείχε στην εκκένωση των 300.000
συμμαχικών στρατευμάτων της Δουνκέρκης!

Έχει καταγραφεί πως έκανε 2.600 μίλια, δηλαδή 16 φορές πήγαινε-ένα, δίπλα στη Δουνκέρκη, όπου οι Εγγλέζοι απομάκρυναν 6.000 αμάχους για να μην τους βρουν οι Ναζί!

Αυτή την ιστορία του πλοίου «Παναγιώτης» και πολλά ακόμη που έχουμε βρει, πρέπει να τα αναδείξουμε με ένα υπόσκαφο μουσείο-σήραγγα, που προτείνουμε στη μελέτη να δημιουργηθεί…».