“Βγήκαμε με τον φίλο μου στις 21:00 για να πάμε για καφέ και γυρίσαμε στο σπίτι, περίπου, στις 23:30. Φτάνοντας στο σπίτι μου λέει ο φίλος μου “ρε συ άφησες την πόρτα του σπιτιού ανοιχτή;”.

Κοιτάζω και βλέπω την πόρτα ανοιχτή και τα φώτα αναμμένα. Κατάλαβα ότι κάτι κακό συμβαίνει. Μπαίνουμε μέσα και βλέπουμε όλο το σπίτι άνω κάτω. Βρήκανε το τσαντάκι με τα χρήματα και μάλιστα ήταν ένα σεβαστό ποσό, βρήκαν διαβατήρια, ταυτότητες, κάρτες. Βέβαια, απ’ όλα αυτά πήραν μόνο το τσαντάκι…

Αυτοί μας είχαν στήσει καρτέρι. Μόλις φύγαμε (21:00) αυτοί μπήκαν στο σπίτι στις 21:02 και έφυγαν στις 21:20. Χρειάστηκαν, δηλαδή, μόλις είκοσι λεπτά για να κάνουν τη δουλειά τους. Να σας πω ότι ήταν τέσσερα άτομα και όλα αυτά φαίνονται στο υλικό που έχουν καταγράψει οι κάμερες.

Να τονίσω ότι πολύ οργανωμένοι, διότι φορούσαν full face για να μην αναγνωρίζονται και γάντια για να μην αφήσουν αποτυπώματα.

Αμέσως καλέσαμε την αστυνομία οι οποίοι κατέγραψαν το γεγονός, έψαξαν για δακτυλικά αποτυπώματα και μας είπαν να τους ακολουθήσουμε για να δώσουμε κατάθεση στο τμήμα. Φεύγοντας τους είπα ότι πως να φύγω αφού η πόρτα είναι παραβιασμενη και πως να αφήσω ανοιχτό το σπίτι. Η απάντηση ήταν “ό,τι ήταν να σου πάρουν σας το πήραν. Τι άλλο να πάρουν;”.

Η κλοπή έγινε πριν από δέκα ημέρες. Δύο μέρες μετά την κλοπή πήγα να ρωτήσω αν τους βρήκαν, γιατί όπως σας είπα το ποσό που αφαίρεσαν ήταν πολύ σεβαστό. Ζήτησα τον αστυνομικό που είχε αναλάβει την υπόθεση μου και μου είπαν ότι έλειπε σε διακοπές και δεν μπορούσε να με εξυπηρετήσει κάποιος άλλος!!!

Μου είπαν να μιλήσω με τον Διοικητή. Τον πήρα τηλέφωνο και μου είπε να τον καλέσω αργότερα γιατί ήταν σε μία σοβαρή υπόθεση. Τον κάλεσα αργότερα και τον καλώ μία εβδομάδα τώρα αλλά δεν μου σηκώνει το τηλέφωνο!!!

Πείτε μου εσείς τι να κάνω; Πού να βρω το δίκιο μου. Δυστυχώς ζούμε σε μία ζούγκλα. Είμαστε απροστάτευτοι”.