«Παρεμβαίνω σήμερα στην εκπομπή σας για να θίξω ένα κοινωνικό ζήτημα, το οποίο όλοι, είτε λίγο είτε πολύ, αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα μας.

Λέω λοιπόν ότι στο βωμό του χρήματος και του τουρισμού θυσιάζεται στη Ζάκυνθο η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η προσωπικότητά του καθενός.

Αναφέρομαι στο πρόβλημα της στέγασης. Με έναν ταπεινό μισθό και με μια μικρή σύνταξη κάποιοι συμπολίτες μας προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα. Άνθρωποι ξεσπιτώνονται επειδή δεν έχουν να καταβάλλουν εξωφρενικά ποσά.

Εκεί που κάποιος έδινε 350 ή 400 ευρώ για ένα σπίτι κάθε μήνα, τώρα πολλοί ιδιοκτήτες τον καλούν να καταβάλλει 500 και 600 ευρώ!

Καταλαβαίνω ότι ζούμε σε μια ελεύθερη αγορά, όμως πρέπει να μπει ένα πλαφόν από την πλευρά της κυβέρνησης, γιατί τα πράγματα έχουν ξεφύγει λόγω του τουρισμού και των Airbnb.

Οι περισσότεροι λαμβάνουν σύνταξη ή μισθό που δεν ξεπερνά τα 900 ευρώ. Πως θα ζήσουν αν δίνουν 600 ευρώ μόνο για το ενοίκιό τους;

Πολύ καλά κάνει ο Πρωθυπουργός και μπράβο του, που θέλει να ενισχύσει τα νέα ζευγάρια και θα τους βοηθήσει για τη στέγαση. Στην Ελλάδα όμως, υπάρχουν οι 40αρηδες, οι 50αρηδες, οι 60αρηδες και μεγαλύτεροι ηλικιακά συμπολίτες μας. Αυτοί τι θα κάνουν; Δεν πρέπει τα μέτρα να αφορούν και αυτές τις κατηγορίες;

Όταν ο άλλος εκδιώχνεται από το σπίτι που διαμένει, υπάρχει ο κίνδυνος να φτάσουμε ακόμη και σε ακραίες καταστάσεις. Είναι πολύ μεγάλο το πρόβλημα και δεν πρέπει να το κρύβουν κάτω από το χαλί.

Να επανέλθει ο οργανισμός εργατικής κατοικίας και να φτιαχτούν σπίτια για τον κόσμο. Αυτά βεβαίως να μοιραστούν σωστά και με προϋποθέσεις.

Επίσης, οι τράπεζες χρειάζεται να δίνουν στεγαστικά δάνεια για να αγοράσει κάποιος ένα σπίτι, αλλά οι δόσεις να είναι μικρές και ανάλογα με το εισόδημα του καθενός για να μπορεί να πληρώνει και να μην είναι «φουρκισμένος», όπως λέμε στη Ζάκυνθο.

Το παλιό νοσοκομείο να φτιαχτεί και να προσφέρει στέγη σε εκπαιδευτικούς που έρχονται στη Ζάκυνθο για να μάθουν τα παιδιά μας γράμματα και κατάγονται από την Κάρπαθο, τη Χίο, την Αλεξανδρούπολη και αλλού.

Γνωρίζω ότι μπορεί μερικοί να διαφωνήσουν μαζί μου, όμως εγώ έτσι βλέπω τα πράγματα και φυσικά δεν έχω να χωρίσω με κανέναν τίποτα. Τους αγαπώ όλους.

Εκείνο που επισημαίνω είναι ότι δεν έχουν τη δυνατότητα όλοι να διαθέτουν  ένα… «νεφρό» τον μήνα για τη στέγασή τους. Υπάρχουν πολύτεκνες οικογένειες, που είναι κρίμα να μένουν στο δρόμο.

Μιλάω με αρκετό κόσμο. Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και στην επαγγελματική στέγη. Ένας ελεύθερος επαγγελματίας με το που θα βάλει το κλειδί στην πόρτα για να ανοίξει το μαγαζί του θέλει χιλιάδες ευρώ, μηνιαίως, για το ενοίκιο, για τα ασφαλιστικά ταμεία, την εφορία και πάει λέγοντας. Δίνουν και αυτοί μεγάλο αγώνα κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Η κατάσταση στα ζητήματα αυτά είναι εκτός ελέγχου. Μαθαίνω ότι σε λίγους μήνες ένα κιλό μοσχάρι θα πωλείται 25 ευρώ! Χρειάζονται ουσιαστικά μέτρα για τη στήριξη της κοινωνίας. Τώρα πρέπει να λυθούν αυτά τα θέματα γιατί ο κόσμος στενάζει και υποφέρει…».