«Μετά την κατάλυση της Ενετοκρατίας και το σύντομο πέρασμα των Γάλλων Δημοκρατικών, συνεστήθη με τη Συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως του 1800 η Επτάνησος Πολιτεία, το πρώτο αυτόνομο ελληνικό κράτος, το οποίο συγκροτήθηκε με ομοσπονδιακό σύστημα, δηλαδή κάθε νήσος είχε ανεξάρτητη τοπική «εγχώρια» κυβέρνηση, ίδιες διοικητικές και δικαστικές αρχές και ανεξάρτητη δημοσιονομική υπόσταση.

Στο πλαίσιο αυτό, η Επτάνησος Πολιτεία δεν είχε κρατική – δημόσια περιουσία, αλλά κάθε νήσος διέθετε δική της περιουσία, την καλούμενη «επιχώριο», διοικούμενη από τους επιτόπιους άρχοντες. Αυτό το ομοσπονδιακό σύστημα τη πλήρους αυτοδιοίκησης διατηρήθηκε στη συνέχεια και από το ελεύθερο και ανεξάρτητο «Ηνωμένον Κράτος των Ιονίων Νήσων», το οποίο αναγνωρίστηκε με τη συνθήκη των Παρισίων του 1815.

Σημειωτέον επίσης ότι, ουδεμία μνεία γίνεται περί περιουσίας του Κράτους στις συνθήκες της Επτανήσου Πολιτείας και μετέπειτα Ιονίου Κράτους, ώστε αυτή, μετά την δια της Συνθήκης του Λονδίνου ένωση της Επτανήσου με το Ελληνικό Κράτος το έτος 1864, να περιέλθει κατά διαδοχή στο Ελληνικό Δημόσιο.

Μετά την Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα (1864) ο νόμος ΡΝ/1866 «περί εισαγωγής εν Επτανήσω της εν τω λοιπώ Βασιλεία ισχυούσης νομοθεσίας» διατήρησε και αναγνώρισε ρητώς τις εγχώριες περιουσίες των Ιονίων Νήσων και ανέθεσε απλώς τη διοίκηση τους σε επιτροπή, μέχρις ότου ιδιαίτερος νόμος ρυθμίσει τη διανομή τους «κατά δήμους».

Για την Ζάκυνθο εκδόθηκε ο ν. ΥΙΓ / 1871, ο οποίος διένειμε μέρος της επιχωρίου περιουσίας, στη συνέχεια δε με τον νόμο ΒΧΛΖ’/1899 αναγνωρίστηκε ενιαία νομική προσωπικότητα στα προερχόμενα από την Ιόνιο Πολιτεία – και προ αυτής από την Ενετοκρατία – ιδρύματα του Ορφανοτροφείου και Νοσοκομείο, στα οποία (άρθρο 12) περιήλθε η αδιανέμητος μετά τον νόμο ΥΙΓ’ /1871 κοινή επιχώριος περιουσία.

Κατά τη διάρκεια της θητείας μου στον ΟΔΑΖ πέρα από επιπόλαιες και ανιστόρητες εικασίες, σταθήκαμε κριτικά και με σοβαρότητα απέναντι σε ένα ακόμα ευαίσθητο ζήτημα της ιδιόμορφης επτανησιακής πολιτικής ιστορίας. Ήρθαν στα χέρια μας αποδείξεις, για να τεκμηριώσουν κατά τρόπο απόλυτο, ότι η επιχώριος περιουσία ανήκει στον ΟΔΑΖ.

Σύμφωνα με εμπεριστατωμένα ιστορικά και νομικά στοιχεία περί της αναζητήσεως της δήθεν αδιανέμητου επιχώριου περιουσίας του Δήμου Ζακύνθου, αποκάλυψε πως κάθε ακίνητο που θα ανευρεθεί, το οποίο δια Συμβολαιογραφικής Πράξεως δεν έχει νομίμως μεταβιβασθεί, πριν το 1899, από την Επιτροπή Διαχείρισης σε κάποιον από τους δέκα, τότε, Δήμους της επαρχίας Ζακύνθου, θα πρέπει να αποδίδεται και να μετεγγράφεται, αυθημερόν, στον Ο.Δ.Α.Ζ.

Καταλήγοντας, σας λέω πως το θέμα που προέκυψε με τις δασικές εκτάσεις στη Ζάκυνθο έχει σχέση και με τα 15.000 στρέμματα στο Ναυάγιο. Δεν θα πω περισσότερα τώρα, γιατί δεν θέλω το όλο ζήτημα να γίνει αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης είτε από την κυβέρνηση είτε από την αντιπολίτευση…».