«Το νησί μας έχει την τύχη να διαθέτει πολιτισμό, κουλτούρα και φυσικό κάλλος. Αυτά όμως από μόνα τους δεν φτάνουν. Έρχονται τουρίστες από πολλές χώρες, όπως Ρουμανία, Πολωνία, Αγγλία, ακόμη και Τουρκία, οι οποίοι μάλιστα αφήνουν και αρκετά χρήματα. Δυστυχώς, μας κάνουν παράπονα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της πόλης μας είναι η έλλειψη χώρων στάθμευσης. Προσπαθεί κάποιος να κατέβει και να πάει στα μαγαζιά, αλλά δεν τα καταφέρνει. Το έχω συζητήσει το θέμα με αρκετούς Αντιδημάρχους, οι οποίοι μου έχουν εξηγήσει ότι η γραφειοκρατία του κράτους είναι τεράστια και για αυτό παρουσιάζεται καθυστέρηση σε τέτοια θέματα.

Δεν θέλω να αφήσω αιχμές για κανέναν ούτε αυτά που λέω αποτελούν μομφή για κάποιον. Εξάλλου, στη ζωή μου δεν έχω συγκρουστεί με κανέναν και επιλέγω την ηρεμία. Θα πω όμως, ότι αυτό το ζήτημα πρέπει να το λύσουμε. Ειδάλλως, η πόλη θα «πεθάνει» και εμείς που ασχολούμαστε με τον τουρισμό θα πεινάσουμε.

Βλέπω ότι γίνονται προσπάθειες από Βουλευτή, Δήμαρχο και Αντιπεριφερειάρχη. Δεν θα τα μηδενίσω όλα. Χρειαζόμαστε όμως αποτελέσματα για να γίνει το νησί μας καλύτερο.

Χρειάζεται παραγωγή πλούτου για να μπορέσουμε να σταθούμε. Οι καλλιτέχνες είναι και αυτοί άνθρωποι που πρέπει να ζήσουν. Ο πολιτισμός χρειάζεται κονδύλια. Δεν είναι εύκολο για τους μουσικούς να προσφέρουν δωρεάν. Το κάνουμε βέβαια σε αρκετές περιπτώσεις για φιλανθρωπικούς σκοπούς, αλλά δεν είναι δυνατόν αυτό να συνεχίζεται εσαεί, γιατί δεν είμαστε χομπίστες.

Στη Ζάκυνθο λείπει το «Σπίτι του Καλλιτέχνη». Είχαν προσπαθήσει παλαιότερα ο Χρήστος Ξένος-Καπετάνιος μαζί με τη Μαρία Κομούτου, που ήθελαν να βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι ντροπή που δεν έχουμε τιμήσει μουσικούς, όπως ο Δημήτρης Λάγιος, που τόσα πολλά προσέφερε στον πολιτισμό μας.

Ακόμη ψάχνουμε όνομα για το νέο δημοτικό θέατρο. Παλιότερα είχα προτείνει να το ονομάσουμε «Θέατρο τση Ζάκυθος» και μέσα σε αυτό να μπουν οι προτομές όλων των μεγάλων καλλιτεχνών του τόπου μας, προκειμένου ο κόσμος να ξεναγείται σε αυτές και να αποτελούν πραγματικά ένα «κόσμημα».

Δεν ξέρω το παρασκήνιο που υπήρξε στο θέμα της αντικατάστασης του αρχιμουσικού στη μπάντα του Δήμου Ζακυνθίων. Θα πω ότι το θέμα αυτό έπρεπε να ανοίξει μετά του Αγίου μας και σε μια δημόσια συζήτηση στο Πνευματικό Κέντρο να μιλήσουμε για τις μπάντες και την πορεία τους.

Θυμάμαι πως όταν ήταν Δήμαρχος ο Διονύσης Κομιώτης πήρε καινούρια όργανα στην μπάντα του Λαγανά και υπήρχε καλή οργάνωση με τον Σταμάτη Φιλιακό, ενώ δίνονταν και φιλοδωρήματα για τους μουσικούς. Μετά η συγκεκριμένη μπάντα σταμάτησε να λειτουργεί.

Ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Τάκης Βρυώνης, είναι ένας άνθρωπος δραστήριος με διασυνδέσεις και γνωριμίες. Όταν πήγα στην Αθήνα πολλοί ηθοποιοί με ρωτούσαν μόνο για έναν άνθρωπο στη Ζάκυνθο, τον Τάκη. Το παλεύει στην παρούσα φάση, έχει κάποιους συνεργάτες, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις μένει μόνος του.

Εμείς οι μουσικοί είμαστε περίεργοι άνθρωποι, με ιδιαίτερους χαρακτήρες, όμως να ξέρετε πως έχουμε καλές ψυχές και δεν μας αρέσει όταν μας αδικούν. Την περίοδο της πανδημίας δεν μπορούσαμε να δουλέψουμε, γιατί το κράτος θεώρησε ότι ο κορωνοιός δεν κολλάει όταν υπάρχει συνωστισμός, παρά μόνο όταν τραγουδούν οι καλλιτέχνες. Πραγματικά όλο αυτό ήταν μια υπερβολή.

Μου άρεσε η παλιά Ζάκυνθος, που είχε «πειράγματα» μεταξύ των ανθρώπων και αρκετές μάντσιες. Στη σημερινή εποχή περπατάμε με το κεφάλι σκυμμένο και δύσκολα μιλάμε σε άλλον. Ίσως αυτό συμβαίνει επειδή τα προβλήματα είναι περισσότερα τώρα, σε σχέση με το παρελθόν που τα χρόνια εκείνα ήταν πιο ξέγνοιαστα.

Οι πολιτικοί μας να μην αναλώνονται σε μικρορουσφέτια, που αφορούν λίγους, αλλά σε έργα, που θέλουν οι περισσότεροι.  Δεν ασχολήθηκα ποτέ με την πολιτική, γιατί θεωρώ πως μέσα από τη μουσική προσφέρω πιο πολλά. Να πω επίσης ότι δεν μου αρέσει ο πολιτισμός να χρησιμοποιείται για ψηφοθηρικούς σκοπούς.

Ο τόπος μας έχει πολλά ανοιχτά ζητήματα. Ο μόνος τρόπος για να επιλυθούν είναι να φορέσουμε στολή αγγαρείας και όχι κοστούμια…».