«Με την ιδιότητα της προέδρου του Συλλόγου Καρκινοπαθών στη Ζάκυνθο επισημαίνω πως δεν είναι δυνατόν στο νησί να δημιουργηθεί Ογκολογική κλινική, κάτι που μας ξεκαθάρισε και ο Βουλευτής, κ. Ακτύπης σε συνάντηση που είχαμε μαζί του. Δεν μπορεί να υπάρξει στελέχωση με γιατρούς. Αυτό που είναι εφικτό είναι όσοι νοσούν να πηγαίνουν στην παθολογική κλινική του νοσοκομείου μας και ανάλογα με το στάδιο στο οποίο βρίσκονται να κάνουν κάποιες χημειοθεραπείες στο νησί και να μη φεύγουν εκτός.

Ο Σύλλογός μας δεν ασκεί πολιτική και δεν εμπλέκεται σε αυτή. Ο Δήμαρχος κύριος Αρετάκης μας είχε υποσχεθεί ότι θα μας παραχωρούσε έναν χώρο για να στεγάσουμε το γραφείο μας, όμως εδώ κι έναν χρόνο αυτό δεν έχει συμβεί. Στεγαζόμαστε προσωρινά σε χώρο που μας έχει δώσει ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου και εφημέριος του Γαιτανίου στην συγκεκριμένη περιοχή.

Στη Ζάκυνθο υπάρχουν 3.000 καρκινοπαθείς που δαπανούν πολλά χρήματα για τις μετακινήσεις στους σε άλλες περιοχές και δυστυχώς οι φορείς δεν έχουν σταθεί αλληλέγγυοι σε αυτούς τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει σπίτι στη Ζάκυνθο που να μην έχει αντιμετωπίσει και να μην έχει χάσει άνθρωπο από αυτή την αρρώστια. Θα περιμέναμε λοιπόν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τους υπευθύνους.

Σε ό,τι αφορά τη βία με ανήλικους στα σχολεία σας λέω, με την ιδιότητα της ψυχολόγου-ψυχοθεραπεύτριας, πως τα πάντα ξεκινούν από το σπίτι. Εκτός από τη σωματική βία υπάρχει και η ψυχολογική που τις περισσότερες φορές δεν είναι και ανιχνεύσιμη.

Οι περισσότεροι κυνηγούν το χρήμα και την επαγγελματική καταξίωση και αντί για αγάπη θεωρούν πως στα παιδιά τους πρέπει να προσφέρουν μόνο υλικά αγαθά.

Από την κλινική μου εμπειρία εξάγεται το συμπέρασμα πως οι γονείς δεν αφιερώνουν προσωπικό χρόνο στα παιδιά τους και έχουν άσχημη συμπεριφορά απέναντί τους.

Τα παιδιά το μιμούνται αυτό και το βγάζουν στους συμμαθητές τους, γι αυτό και βλέπουμε αυτά τα ακραία περιστατικά βίας που μας έχουν αφήσει όλους άφωνους…».

Ακούστε ολόκληρη την εκπομπή: