«Είναι γνωστό ότι οι τιμές των αγροτικών προϊόντων έχουν φτάσει στα ύψη για τους καταναλωτές. Ο τρύγος φέτος είναι μειωμένος λόγω του περονόσπορου.

Πήγα πριν μερικές ημέρες στη Βαρβάκειο Αγορά, που θεωρείται το καταφύγιο των φτωχών, κι ένα κιλό μαύρης σταφίδας πωλείται με 5 ευρώ, ενώ σε άλλα μαγαζιά την είχαν έως και 7 ευρώ. Κι όλα αυτά την ώρα που η περσινή σταφίδα πωλείται από τους παραγωγούς με μόλις 0,63 λεπτά του ευρώ. Από το παράδειγμα αυτό γίνεται ευκόλως αντιληπτό πως τα θύματα της υπόθεσης είναι οι παραγωγοί και οι καταναλωτές.

Όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν πολέμησαν τις συνεταιριστικές οργανώσεις και τον πρωτογενή τομέα. Όλα ξεκίνησαν με τη διάλυση της ΠΑΣΕΓΕΣ, το ξεπούλημα της Αγροτικής Τράπεζας με το υγιές κομμάτι να καταλήγει στην Πειραιώς, ενώ επί ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς των ΑΝΕΛ μπήκε εκκαθαριστής και δημιουργήθηκαν τα fund, που έχουν στα χέρια τους τα χρέη των Ενώσεων.

Έχω την πληροφορία πως ενόψει του Αγίου Διονυσίου στο νησί θα έρθει ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Λευτέρης Αυγενάκης, και θα επιδιώξουμε μια συνάντηση μαζί του. Έχει δημιουργηθεί η ΕΦΕΑΣ, που εκπροσωπεί τους αγρότες, οι οποίοι δεν αντέχουν πλέον όλα αυτά που συμβαίνουν.

Η κλιματική αλλαγή έχει ως αποτέλεσμα να χάνονται πολλά προϊόντα. Ακόμη και τα φυτοφάρμακα πλέον, που τα αγοράζουμε πανάκριβα, δεν είναι θεραπευτικά για τις καλλιέργειες.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του ΕΛΓΑ, οι απώλειες στη σταφίδα είναι 70% και στα αμπέλια 100%. Τα κηπευτικά ξεραίνονται, ενώ οι ελιές έχουν χτυπηθεί από την ξυλέλα και δυστυχώς υπάρχει ακαρπία. Το ίδιο συμβαίνει σε Ιταλία και Ισπανία.

Τον Δεκέμβρη και τον Γενάρη κυκλοφορούμε με κοντομάνικα στη Ζάκυνθο, ενώ τον Μάιο ανάβουμε τα καλοριφέρ για να ζεσταθούμε. Όσο αυτή η κατάσταση συνεχίζεται η διατροφή των πολιτών θα περάσει μεγάλη κρίση τα επόμενα χρόνια.

Τα τοπικά προϊόντα δεν απορροφούνται από την τουριστική αγορά. Η χαμηλή ποιότητα του τουρισμού και το all inclusive, έχει σαν συνέπεια να κυκλοφορεί κρασί 20 λίτρων στη Ζάκυνθο που κοστίζει μόλις 12 ευρώ. Το ντόπιο κρασί δεν το παίρνουν. Τα όσα παράγουμε δεν μπαίνουν ούτε και στην αγορά των υπόλοιπων Ιονίων Νήσων και όλοι αναζητούν τις εύκολες και φθηνές λύσεις, με τις μισές και πλέον καλλιέργειες στον τόπο μας να αργοσβήνουν…».