«Ευχαριστώ τους κατοίκους της Μπόχαλης που με εξέλεξαν για έκτη φορά πρόεδρο της περιοχής. Από την πλευρά μου θα προσπαθήσω για το καλύτερο, διότι έχουμε μείνει πίσω και το λέω με παράπονο.

Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι τα πρανή του Κάστρου, τα οποία πρέπει να στηρίξουμε. Υπάρχει προμελέτη από τον κ. Λέκκα, που μιλάει για πασσαλόπηξη. Ακόμη και το τοιχίο μπροστά στην εκκλησία έχει πάρει κλίση προς τα κάτω, διότι το έδαφος είναι αργιλώδες.

Θα επιδιώξω συναντήσεις με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς για να μπει το θέμα αυτό σε απόλυτη προτεραιότητα, ώστε το Κάστρο να μην βρεθεί στην πόλη.

Το δεύτερο θέμα είναι η εφαρμογή του σχεδίου πόλης. Συγχαίρω τον νέο Δήμαρχο, Γιώργο Στασινόπουλο, ο οποίος γνωρίζει τα προβλήματα της Μπόχαλης, διότι διετέλεσε και χωρικός Αντιπεριφερειάρχης.

Το οικόπεδο που αγοράστηκε από τον Δήμο και τον αείμνηστο, Άκη Τσαγκαρόπουλο, ήταν ό,τι καλύτερο έγινε. Χρειάζεται μια τροποποίηση του σχεδίου για να νομιμοποιηθεί ο χώρος. Ευελπιστώ να υπάρχει συνεννόηση και καλή συνεργασία με τον κ. Στασινόπουλο για να βρεθεί λύση.

Είμαι από το 1991 στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, πότε σαν πρόεδρος κι άλλες φορές σαν αντιπολίτευση. Δεν σαμποτάρισα σε καμία περίπτωση το χωριό μου.

Είμαι πικραμένος από την τελευταία τετραετία, διότι τα έργα στη Φιλικών άρχισαν το Πάσχα, δηλαδή λίγο πριν ξεκινήσει η καλοκαιρινή περίοδος. Το Τοπικό Συμβούλιο είχε πάρει απόφαση αυτό να γίνει στις αρχές Οκτωβρίου. Σήμερα ο μήνας έχει 19 και ακόμη δεν γνωρίζουμε ποτέ θα αρχίσουν οι εργασίες, με αποτέλεσμα να έχει μείνει ο δρόμος με τις λαμαρίνες και να ελλοχεύει κίνδυνος για ατυχήματα.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με την πλακόστρωση της πλατείας. Η Μπόχαλη είναι βουτηγμένη στα σκουπίδια, έκοψαν τα χόρτα και άφησαν τα απορρίμματα στους δρόμους και γενικότερα υπάρχει εγκατάλειψη.

Έγινε πρόσφατα μια εκδήλωση στο Λόφο του Στράνη και επικρατούσε το απόλυτο σκοτάδι. Κάποιοι συμπολίτες μας έπεσαν και χτύπησαν. Παραλίγο το ίδιο να πάθω κι εγώ όταν πάτησα σε μια λαμαρίνα.

Με το φως των κινητών τηλεφώνων ανέβαινε και κατέβαινε ο κόσμος. Γι αυτό που συνέβη δεν φταίει το Τοπικό Συμβούλιο και ο πρόεδρος της περιοχής, αλλά ο Δήμος που δεν φρόντισε για να είναι ο χώρος έτοιμος και καθαρός.
Μέχρι στον Πύργο έφτασε η χάρη μας με τα όσα έγιναν. Είναι ξεφτίλα για το νησί όλο αυτό.

Δηλώνω πως τα πορτόνια που υπάρχουν στο κάτω μέρος θα φύγουν. Δεν θα κάνουν ό,τι θέλουν μερικοί νεόπλουτοι. Μπορεί στο δάσος να μπουν μικρά φωτιστικά και να γίνει η νύχτα μέρα. Έβαλαν μέχρι και απαγορευτικές πινακίδες στο δρόμο που ανεβαίνει προς το δάσος, λέγοντας πως εκεί είναι ιδιωτική περιοχή και απαγορεύεται η είσοδος.

Πήγα στην Αντιδήμαρχο, κ. Καψαμπέλη, και διαμαρτυρήθηκα, όμως τέσσερις μήνες τώρα δεν έχει κάνει τίποτα και οι πινακίδες μένουν στη θέση τους. Να βάλουν μερικοί μυαλό και να τις αφαιρέσουν μόνοι τους, ειδάλλως θα τις ξεριζώσει το νέο Τοπικό Συμβούλιο.

Από μικρά παιδιά ανεβαίναμε στο δάσος και ποτέ δεν εκδηλώθηκε πυρκαγιά. Αυτό συνέβη μόνο το 2017 όταν κάποιοι εσκεμμένα πέταξαν τρία γκαζάκια. Τα πορτόνια δεν μπορούν να εμποδίσουν κανέναν, γιατί υπάρχουν άλλα σημεία από τα οποία μπορούν να περάσουν στο δάσος.

Δεχόμαστε τουρισμό και ζούμε από αυτόν. Δεν μπορούμε να βάζουμε αυθαίρετα πινακίδες και να τους διώχνουμε. Ούτε και σε εμένα αρέσει που ο δρόμος της Μπόχαλης φρακάρει με οχήματα, όμως δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά.

Όσοι θέλουν να κοιμούνται με… πούδρα να τα ξεχάσουν αυτά. Οι αποφάσεις που ελήφθησαν είναι ανήθικες και η απερχόμενη Δημοτική Αρχή έδειξε ασέβεια στην πλειοψηφία των κατοίκων, που είχε μαζέψει υπογραφές για να φύγουν τα πορτόνια και οι πινακίδες.

Η Δημοτική Αρχή πήγε και περίφραξε το πάρκινγκ. Θα ήταν πολύ χειρότερα τα πράγματα εκεί αν ο χώρος έκλεινε. Κι εγώ άφησα να γίνει ο παράνομος δρόμος για να πηγαίνουν κάποιοι συμπολίτες μας στα σπίτια τους, με την προϋπόθεση όμως ότι θα γινόταν τροποποίηση του Σχεδίου Πόλης.

Παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε, ο συνδυασμός «Δύναμη Ελπίδας» πήρε μια δύσκολη νίκη με 40 ψηφοδέλτια στον πρώτο γύρο, ενώ στη δεύτερη Κυριακή επικρατήσαμε ξανά με 52 ψήφους διαφορά. Δεν τα παρατήσαμε, όμως σε κάποιες άλλες περιοχές δεν έγινε το ίδιο. Να γίνουμε πλέον όλοι μια αγκαλιά γιατί η περιοχή μας είναι αδικημένη και είναι πολλά αυτά που πρέπει να προχωρήσουν…».