«Κατ’ αρχήν να πω ότι στις 28 Αυγούστου παραιτήθηκα από τη Νομαρχιακή Επιτροπή της ΝΔ. Αυτό θεώρησα σωστό να κάνω από τη στιγμή που αποφάσισα να είμαι υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με τον κ. Γιάννη Τρεπεκλή, και όχι με την κ. Κράτσα στην οποία έχει δώσει το χρίσμα το κόμμα μου.

Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να με διαγράψει κάποιος αφού έφυγα. Από τη στιγμή που δίνουν χρίσμα σε περιφερειάρχες, το ίδιο θα έπρεπε να κάνουν και σε υποψήφιους Δημάρχους.

Πριν πω το ναι στον κ. Τρεπεκλή πήρα πληροφορίες, όπως το ίδιο έκανε κι αυτός για εμένα γι αυτό και μου κατέθεσε πρόταση. Διαπίστωσα πως ταιριάζουν τα χνώτα μας. Είναι γνώστης της Αυτοδιοίκησης και έχει κάνει έργο στην Κέρκυρα.

Την επόμενη πενταετία πρέπει να αφαιρέσουμε προβλήματα από την πλάτη των πολιτών στα Ιόνια Νησιά. Να επιλύσουμε βασικά θέματα της καθημερινότητας. Σίγουρα η πολιτική είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας. Κάποιοι κατέρχονται με σκοπιμότητες, όμως πιστεύω ότι οι περισσότεροι επιθυμούν να βάλουν το δικό τους πετραδάκι στα κοινά.

Έχω καλές σχέσεις με την κ. Κράτσα, απλώς επέλεξα να συνδεθώ με ένα άλλο σχέδιο, με έναν άλλον τρόπο υλοποίησης και με μια διαφορετική εμπειρία.

Ο Βουλευτής Ζακύνθου, κ. Ακτύπης, τρέχει για το νησί, φέρνει χρήματα, όμως όλοι έχουν διαπιστώσει πως υπάρχει μια δυστοκία στη συνεργασία με τον Δήμο και την Περιφέρεια.

Ο κ. Τρεπεκλής κατεβαίνει υποψήφιος χωρίς κάποια κομματική στήριξη και από ‘κει και πέρα ο κόσμος θα μας κρίνει όλους. Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλους τους συνυποψήφιους.

Στο νοσοκομείο της Ζακύνθου έχουμε μείνει 10 μήνες χωρίς διοικητή και αυτή η αναβλητικότητα που υπάρχει στην επιλογή ενός νέου προσώπου, έχει επιπτώσεις στη λειτουργία μας.

Η διευθύντρια της Ιατρικής Υπηρεσίας που εκτελεί καθήκοντα διοικητή, έχει πολλά καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη και δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί με όλα. Συγχαίρω τους γιατρούς και το προσωπικό για όσα προσέφεραν και το φετινό καλοκαίρι, αντιμετωπίζοντας μια κατάσταση που έμοιαζε με Βιετνάμ. Το νοσοκομείο της Ζακύνθου δουλεύει μέρα-νύχτα και όλοι μας πρέπει να το σεβόμαστε αυτό και να το αναγνωρίζουμε…».