«Χαιρετίζω τη μεγάλη συγκέντρωση οργής στη Ζάκυνθο που έγινε την Τετάρτη για το έγκλημα των Τεμπών. Η παρουσία της νεολαίας και των μαθητών ήταν πράγματι συγκλονιστική.

Δυστυχώς, η συμπεριφορά μελών του ΠΑΜΕ, προεξάρχοντος του Προέδρου του Εργατικού Κέντρου αμαύρωσε την εκδήλωση. Αρχικά, αρνήθηκαν το δικαίωμα λόγου στην εκπρόσωπο της συλλογικότητας «Αλληλεγγύη για όλους» όταν αυτό ζητήθηκε.

Ακολούθως όταν ζήτησα να μιλήσω εγώ ως Αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕΖ, η άρνηση αυτή επαναλήφθηκε με αιτιολογικό ότι θα μιλάει μόνο… ένας από κάθε σωματείο.

Όμως, αυτή η άρνηση συνοδεύτηκε από απαράδεκτη χειροδικία και μάλιστα μπροστά στα μάτια του 7χρονου γιου μου.
Το συνεχές σπρώξιμο για δεκάδες μέτρα έγινε από μέλη του ΠΑΜΕ με προεξάρχοντα τον Πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου, που γνώριζε ότι αυτός που έσπρωχναν τα μέλη του ΠΑΜΕ ήταν ο Αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕ Ζακύνθου.

Θέλω να πω ακόμη ότι ήταν η δεύτερη φορά, που εμποδίστηκα από μέλη του ΠΑΜΕ να μιλήσω. Η πρώτη ήταν στις 15 Φλεβάρη στην πανεκπαιδευτική απεργία. Και τότε έγινε επίκληση του «επιχειρήματος» ότι θα μιλάει ένας από κάθε σωματείο.

Επειδή για μας τους εκπαιδευτικούς είναι απαράδεκτο αυτό το… πρωτόκολλο ΦΙΜΩΣΗΣ, είναι προφανές ότι θα συνεχίσουμε να ζητάμε το λόγο
σε κάθε κινητοποίησή μας. Εξάλλου, γι αυτό καλούμε τον κόσμο στις συγκεντρώσεις για να μιλούν ελεύθερα και όσο το δυνατόν περισσότεροι.

Σε απολογία θα κληθούν αυτοί και όχι εγώ. Ο πρόεδρος της ΕΛΜΕΖ που ήταν παρών στη χειροδικία και έμεινε απλός παρατηρητής. Αυτοί του ΠΑΜΕ είχαν τεντωμένα νεύρα και έψαχναν αφορμή για επεισόδιο. Ο σκοπός τους ήταν απολύτως διασπαστικός και πάντα θέλουν να «καπελώνουν» κάθε κινητοποίηση…».