«Από χρόνια δυστυχώς τα Ταμπάκικα, η περιοχή που γεννηθήκαμε και αναστηθήκαμε, έχει γίνει οίκος εμπορίου.

Το 1776 έγινε η μετακομιδή του σεπτού λειψάνου του Αγίου Διονυσίου από τα Στροφάδια στη Ζάκυνθο. Αυτό γιορτάζουμε αυτές τις ημέρες για όσους δεν γνωρίζουν. Επίσης, ο πεζόδρομος της Μάρκοβιτς πήρε το όνομα του Κροάτη καπετάνιου που μετέφερε το σεπτό λείψανο.

Αυτά ως προς την ιστορία. Πάμε τώρα στο σήμερα: Τα πάντα θα μπορούσαν να απλοποιηθούν αν ο καθένας από εμάς έβαζε για λίγο τον εαυτό του στη θέση των κατοίκων στα Ταμπάκικα, που είναι αναγκασμένοι να ζουν σε μια υποβαθμισμένη περιοχή.

Αν έμενε εκεί η μάνα μας, θα χαμογελούσαμε ή θα αντιδρούσαμε; Σαφώς και υπάρχουν κάποιοι συμπολίτες μας, που θέλουν την εμποροπανήγυρη. Δεν θα υπήρχε αντίρρηση ως προς αυτό, αν ο ευρύτερος χώρος ήταν ευπρεπής και οργανωμένος.

Απουσιάζει η ευπρέπεια και από εκεί αρχίζει και το πρόβλημα. Ως διοικητής του ΟΔΑΖ, το 2017 φιλοξένησα στις εγκαταστάσεις 42 Ρομά, μεταξύ αυτών 22 μικρά παιδιά. Ας φτιάξουμε τον χώρο και ύστερα ας γίνει η εμποροπανήγυρη…».