«Όπως πολύ καλά γνωρίζεται, το προηγούμενο Τοπικό Συμβούλιο Πόλης είχε πρωτοστατήσει για τις περιοχές του Αγίου Λαζάρου και των Καμινίων, ζητώντας να γίνει ανάπλαση.

Μαζί με τους συναδέλφους, κ.κ. Μειντάνη, Βερτζάγια, Κακολύρη και Μαρίνο, ασκήσαμε πίεση με τις αποφάσεις μας και η Δημοτική Αρχή του κ. Αρετάκη, έστω και στο τέλος της θητείας της κάτι που είχαμε σχολιάσει, άρχισε κάποια έργα πλακόστρωσης στα Καμίνια.

Κατεβαίνουν πολλοί τουρίστες από τον δρόμο του ΚΤΕΛ και μέσα από τα Καμίνια οδηγούνται στην πόλη. Αυτή η περιοχή λοιπόν, που κάποτε έχτισε τη μισή Πελοπόννησο, πρέπει να αναδειχθεί αφενός για την ιστορικότητά της και, αφετέρου, για τη βελτίωση της καθημερινότητας των συμπολιτών μας.

Δεν υπάρχει φωτισμός, καλαθάκια για τα σκουπίδια, πεζή καθαριότητα, παιδική χαρά, ενώ και ο δρόμος είναι σε κακή κατάσταση. Το βράδυ δε, γίνονται και έκνομες ενέργειες, συνεπώς τίθενται και θέματα ασφαλείας.

Την προεκλογική περίοδο είδαμε να πλακοστρώνονται κάποιοι δρόμοι, ενώ ο εργολάβος κ. Τσίπρας ολοκλήρωσε τις αντιπλημμυρικές παρεμβάσεις.

Μόλις όμως τελείωσαν οι εκλογές τα έργα της πλακόστρωσης  σταμάτησαν και θεωρώ πως οι 120.000 ευρώ που εγκρίθηκαν για τα έργα αυτά δεν εξαντλήθηκαν, αφού έχουν γίνει εργασίες μόνο σε 20 περίπου μέτρα οδικού δικτύου στο σημείο που οδηγεί προς τον Άγιο Παύλο.

Η παρούσα Δημοτική Αρχή δεν βλέπουμε να έχει κάποιο προγραμματισμό για το έργο αυτό και δεν έμεινα ικανοποιημένος από την απάντηση που έδωσε στο Δημοτικό Συμβούλιο ο Αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων, κ. Κόκορης, διότι ανέφερε πως δεν υπάρχουν άλλα λεφτά.

Για να είμαι δίκαιος η σημερινή Δημοτική Αρχή έφτιαξε πάρκινγκ στην περιοχή των Καμινίων, όμως εκεί έχει πέσει μόνο γαρμπίλι που με την πρώτη δυνατή βροχή θα φύγει και κατά την άποψή μου πρέπει να μπει φωτισμός και ό,τι άλλο απαιτείται για να γίνει ένας οργανωμένος και ασφαλής χώρος στάθμευσης.

Τα Καμίνια να μην είναι απλά ένας χώρος εναπόθεσης αυτοκινήτων, αλλά να λάβουν χώρα αναπτυξιακά έργα, όπως συνέβη στις Λαϊκές κατοικίες.

Για την αδελφοποίηση με τον Δήμο της Μυκόνου θα πω ότι χρειάζονται οι δράσεις εξωστρέφειας, ωστόσο πολλοί συμπολίτες μας λένε πως πρώτα πρέπει να λύσουμε ζωτικά προβλήματα και να λειτουργούν σωστά οι υποδομές μας. Δημιουργούνται αρνητικές εντυπώσεις. Όπως και να ‘χει, η Ζάκυνθος, και αυτό το είπα στο Δημοτικό Συμβούλιο, πρέπει να κρατήσει τις παραδόσεις και τις αξίες της.

Λένε ακόμη πως την ώρα που ο βιολογικός αντιμετωπίζει προβλήματα και το νερό είναι ακατάλληλο, δεν θα έπρεπε να πάμε για δεύτερη φορά στη Μύκονο, η οποία τη χειμερινή περίοδο ερημώνει, δεδομένου ότι τα ακίνητα εκεί έχουν εξαγοραστεί από αλλοδαπά funds.

Συμφωνώ μαζί σας ότι οι αδελφοποιήσεις είναι ουσιαστικά μια τυπική διαδικασία και θα δώσω ένα παράδειγμα: Ο Σύλλογος το «Φιόρο του Λεβάντε» είχε προχωρήσει σε ενέργειες και ο Δήμος της Ζακύνθου αδελφοποιήθηκε με εκείνον του Σαγούντο στη μακρινή Ισπανία, εκεί που υπήρχε πριν χιλιάδες χρόνια αποικία Ζακυνθινών.

Έκτοτε δεν υπήρξε συνέχεια και μια αμφίδρομη σχέση από την πλευρά του Δήμου μας και αυτό αποδεικνύει πως μερικά πράγματα γίνονται για το θεαθήναι και τις φωτογραφίες…».