«Για το θέμα των λιμνοδεξαμενών και της άρδευσης, εγώ θα σας μιλήσω από τεχνικής πλευράς.

Κατ’ αρχήν για το νερό της άρδευσης χρειάζεται να φτιάξουμε στη Ζάκυνθο ένα νέο δίκτυο, διότι όπως μπορεί να καταλάβει εύκολα ο καθένας αυτό δεν μπορεί να μπει στο δίκτυο της ύδρευσης.

Πέρυσι ήμουν στο Μαρόκο και είδα από κοντά αυτή τη διαδικασία. Εκεί λοιπόν το νερό της άρδευσης το αποθηκεύουν σε δεξαμενές και έχουν κατασκευάσει δίκτυο, το οποίο ενώνει τη μία δεξαμενή με την άλλη. Έχουν πολύ καλή οργάνωση, κάτι που λείπει από τη Ζάκυνθο.

Στο παρελθόν είχα ακούσει ότι κοντά στον βιολογικό καθαρισμό να βάλουμε τριφύλλι και να ποτίζεται. Στα άλλα σημεία του νησιού μας όμως, όπως στο Γερακαρίο και στον Αλικανά, που δεν υπάρχει δίκτυο, πως θα πηγαίνει αυτό το νερό στα χωράφια;

Συνεπώς, πρέπει πρώτα να κατασκευάσουμε ένα ασφαλές δίκτυο και ύστερα να επεξεργαζόμαστε το νερό για να ποτίζουμε κηπευτικά ή ό,τι άλλο. Δεν γίνεται να ξεκινάμε πάντα από το τέλος για να φτάσουμε στην αρχή.

Όλοι στο νησί σπαταλάμε το νερό και γι αυτό γίνεται υπεράντληση, με συνέπεια να έχει καταστεί υφάλμυρο. Λιμνοδεξαμενές και φράγματα δεν μπορούν να σχεδιάζονται στο πόδι, αλλά χρειάζονται μελέτες.

Η Ζάκυνθος έχει μια τεράστια ανάπτυξη και πρέπει να βρούμε λύσεις σε πολλά ζητήματα. Ακόμη και το οδικό μας δίκτυο είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που είχαμε 50 χρόνια πριν και γι αυτό έχουμε τόσα πολλά τροχαία…».