“Το μαρτύριο αυτό για το παιδί μου ξεκίνησε τον προηγούμενο Φεβρουάριο, όπως μας ενημέρωσε εκ των υστέρων. Άρχισε να έχει μία περίεργη συμπεριφορά. Όταν γυρνούσε στο σπίτι μετά από την βόλτα του (όπου πάντα μαζί του ήταν η μητέρα του) κλεινόταν στο δωμάτιο του και είχε μία εριστική συμπεριφορά.

Στη συνέχεια άρχισα να βλέπω κάποιους μώλωπες. Τον ρωτούσα λοιπόν πού το έπαθε αυτό και τη μία μου έλεγε “γλίστρησα και έπεσα”, την άλλη “σκόνταψα” και άλλες δικαιολογίες. Κάποια στιγμή ήρθε με σπασμένο το μικρό δάχτυλο του ποδιού του. Και πάλι την ίδια δικαιολογία. “Γλίστρησα, έπεσα και έσπασα το δάχτυλο μου”. Φυσικά όλα αυτά ήταν απόρροια των ξυλοδαρμών που είχε υποστεί το παιδί μου. Βλέπεται τον απειλούσαν όλους αυτούς τους μήνες για να μην μιλήσει. Προσπαθούσαμε να τον προσεγγίσουμε αλλά ο μικρός ήταν απόμακρος.

Όμως το μαρτύριο του αυτό έπιασε… τοίχο. Λίγες ημέρες μετά την γιορτή του Αγίου μας ο γιος μου δέχεται κι άλλη επίθεση και μία ακόμα ληστεία (η τελευταία) στην ξύλινη γέφυρα, στο ποτάμι του Αγίου Χαραλάμπη. Το παιδί μετά από δύο ημέρες πήγε και τα είπε όλα στην μεγαλύτερή του αδερφή. Φυσικά η κόρη μας ήρθε αμέσως και μας ενημέρωσε. Καταλαβαίνετε πως νιώσαμε σαν οικογένεια. Άνοιξε η γη να μας καταπιεί. Τα συναισθήματα εκείνη την ώρα, περίεργα…

Φυσικά και χωρίς καμία σκέψη αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τη νόμιμη οδό. Επισκεφθηκαμε τον δικηγόρο, κ. Κεφαλληνό. Το παιδί ανέφερε αναλυτικά τι είχε τραβήξει αλλά είχε μόνο ένα όνομα των παιδιών, διότι δεν τα γνώριζε. Δεν πήγαιναν στο ίδιο σχολείο. Μετά τον δικηγόρο πήγαμε όλοι μαζί (είχαν έρθει μαζί μας δύο φίλοι του γιου μου και οι γονείς τους) στην πλατεία για έναν καφέ. Τα παιδιά ήταν περίπου 20 μέτρα μακριά μας. Ξαφνικά είδα τον γιο μου, έντρομο, να τρέχει προς το μέρος μας και φώναζε ότι τον κυνηγούσαν οι ίδιοι που τον χτυπούσαν. Τους είδα. Μία δύναμη με κράτησε και το μόνο που έκανα ήταν να καλέσω τον κ. Κεφαλληνό. Με ενημέρωσε να πάω αμέσως στην αστυνομία και στην ασφάλεια και να καταγγείλω το περιστατικό, όπως και έκανα.

Την ώρα που κατέθετα την καταγγελία ο γιος μου δεχόταν, εκ νέου, χτυπήματα και απειλές έξω από το κτίριο του ΟΤΕ. Ένας φίλος του γιου μου είχε την φαεινή ιδέα να βιντεοσκοπησει τον ξυλοδαρμό. Το βίντεο αυτό λοιπόν το έφερε στην ασφάλεια. Αμέσως οι αστυνομικοί το πήραν και κάλεσαν αμέσως τον κ. Εισαγγελέα. Επειδή ήμουν δίπλα στον αστυνομικό που κάλεσε, ο κ. Εισαγγελέας φώναζε να συλληφθούν αμέσως και αν δεν τους βρουν, νωρίς το πρωί να τους ψάξουν πόρτα πόρτα. Την άλλη μέρα το πρωί συνελλήφθησαν οι τρεις ανήλικοι και οι γονείς τους. Μάλιστα ήταν εριστικα και στην αστυνομία.

Το παιδί μου είναι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Από την ημέρα που μας είπε το δράμα που κουβαλάει τους τελευταίους 7 μήνες, κάθε Παρασκευή τον βλέπει ψυχολόγος.

Θα ήθελα και δημόσια να ευχαριστήσω την Ελληνική Αστυνομία και τον κ. Εισαγγελέα για τον ζήλο που έδειξαν.

Τέλος, θα ήθελα να καταθέσω κάτι που κουβαλάω το τελευταίο διάστημα. Τις φορές που χτυπούσαν τον γιο μου στην πλατεία Σολωμού κανείς δεν σηκώθηκε για να βοηθήσει ένα παιδί ανήμπορο να αντιδράσει στα χτυπήματα που δεχόταν. Ούτε καν δεν κάλεσαν την αστυνομία…”.