«Φτάσαμε στις 12 Ιουλίου και από τον Φλεβάρη οι αρμόδιοι δεν έβαλαν sea tracks και διαδρόμους για τα άτομα με αναπηρία στις ακτές της Ζακύνθου.

Είμαι στην Ομοσπονδία των ΑΜΕΑ που ελέγχει περιοχές της Δυτικής Πελοποννήσου και των Ιονίων Νήσων. Ενώ σε αλλά μέρη έχουν γίνει ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση, στη Ζάκυνθο δεν έχουμε απολύτως τίποτα.

Είμαστε στην τελευταία θέση σε ό,τι αφορά την προσβασιμότητα και εμείς οι ανάπηροι ζούμε ένα χάος. Είμαι στεναχωρημένος και πικραμένος τόσο από τις Τοπικές Αρχές, όσο και από τους συμπολίτες μας, γιατί μας αντιμετωπίζουν ως ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας. Είναι απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει.

Δεν υπάρχει προσβασιμότητα πουθενά στο νησί. Ούτε σε δημόσια κτήρια, ούτε σε ιατρεία, σε φαρμακεία και στους δρόμους της πόλης. Όλες οι ράμπες είναι κλειστές και τα αναπηρικά πάρκινγκ πιασμένα. Κατεβαίνουμε στην πόλη και λόγω αυτής της κατάστασης γυρνάμε πίσω στα χωριά.

Σε όλα τα χρηματοδοτικά προγράμματα, όπως του ΕΣΠΑ, του Leader και του Αντώνη Τρίτση, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για να γίνουν παρεμβάσεις που αφορούν την προσβασιμότητα.

Αν μαζέψω τα χαρτιά που έχω στείλει σε Δήμο, Περιφέρεια, Λιμενικό Ταμείο, Αστυνομία και Λιμεναρχείο, φτιάχνω έναν τόμο. Μας αγνοούν.

Είμαστε καλοί σαμαρείτες και αφιερώνουμε πολλές ώρες της εβδομάδας χωρίς αμοιβή, προκειμένου να προασπίσουμε τα συμφέροντα των αναπήρων. Στο Κατάκολο υπάρχουν sea tracks, στην Αιτωλοακαρνανία το ίδιο, αλλά και σε πολλές άλλες περιοχές.

Ο Δήμος Ζακύνθου που έχει την ευθύνη δεν έχει κάνει κάτι. Ήταν να μπουν sea tracks σε τρεις παραλίες της Ζακύνθου, αλλά δεν είδαμε τίποτα.

Ούτε και για τη στέγη υποστηριζόμενης διαβίωσης προχωρά κάτι από Δήμο και Περιφέρεια. Αδιαφορία και έλλειψη σεβασμού προς εμάς λέγεται αυτό.

Πήγα πριν μερικές ημέρες στο σούπερ μάρκετ του «Βασιλόπουλου» και η θέση στάθμευσης των αναπηρικών οχημάτων είχε καταληφθεί από μια κυρία. Όταν της είπα ποιος είμαι και ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό, μου απάντησε «σιγά μην έρθουν οι ανάπηροι να ψωνίσουν»!

Πολλοί μας θεωρούν σακάτηδες και άχρηστους. Πρέπει να μη βγαίνουμε από το σπίτι μας για να μην αντιμετωπίζουμε τέτοιες συμπεριφορές και να φυλακιστούμε μόνοι μας.

Το Σωματείο μας φυτοζωεί. Έχει μια χρηματοδότηση 4.000 ευρώ, όμως τα έξοδά του φτάνουν στις 15.000 ευρώ, αφού πληρώνουμε τη μισθοδοσία και τις ασφαλιστικές εισφορές ενός υπαλλήλου που διαθέτουμε. Προσπαθούμε να επιβιώσουμε με χρήματα που βάζουμε από την τσέπη μας τα μέλη και από μικρές βοήθειες από ανθρώπους που μένουν σε Αμερική και Αυστραλία.

Δεν έχουμε χρήματα για να προσφύγουμε στη Δικαιοσύνη, όμως αν συνεχιστεί αυτή η αδιαφορία για την προσβασιμότητα θα μας αναγκάσουν να καταθέσουμε ασφαλιστικά μέτρα.

Να ξέρετε ότι θα μπορούσαμε να ακυρώσουμε και τις «Γαλάζιες Σημαίες» που δόθηκαν σε ακτές του νησιού μας, λόγω έλλειψης προσβασιμότητας για τα ΑΜΕΑ, που αποτελεί βασικό κριτήριο, όμως δεν θέλουμε να κάνουμε κακό στον τόπο μας.

Δεν είναι τυχαίο που τη Ζάκυνθο την έβαλαν στη ίδια κατηγορία με τη Μύκονο. Κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ σε όλα τα θέματα.

Πρέπει Δήμος και Περιφέρεια να μας απαντούν στα έγγραφα που στέλνουμε, ώστε και εμείς να έχουμε τη δυνατότητα να ενημερώνουμε τα μέλη μας. Να μην μας κοροϊδεύουν και να αλλάξει επιτέλους η κακή νοοτροπία όλων, διότι τα ΑΜΕΑ έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους, σύμφωνα και με τις αναφορές της Ευρωπαικής Ένωσης, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και του Ελληνικού κράτους…».