«Η πλατεία του Αγίου Λουκά είναι ένας χώρος όπου έπαιζα παιδί, ενώ τώρα διέρχομαι καθημερινά από εκεί, αφού ακριβώς από πάνω είναι το σπίτι μου.

Σε αυτή την ιστορική Πλατεία υπήρχε η Εκκλησία του Αγίου Λουκά η οποία καταστράφηκε από τη σεισμοπυρκαγιά του 1953. Θα έπρεπε να αναδεικνύεται η πολιτιστική κληρονομιά της Πλατείας και όχι να κρύβεται όπως γίνεται τώρα. Πρέπει να προστατευθεί ο πολιτισμός της Ζακύνθου.

Κρύβεται το προσκυνητάρι, ενώ μειώθηκε δραματικά ο χώρος του αμφιθεάτρου και δεν μπορούν πια να γίνουν εκδηλώσεις, μετά την τοποθέτηση εκεί της παιδικής χαράς.

Να διευκρινίσω πως δεν είμαστε αντίθετοι. Εξάλλου, στο Τοπικό Συμβούλιο Πόλης που συμμετέχω ως μέλος, αποφασίσαμε να πιέσουμε για να γίνουν παιδικές χαρές. Η διαφωνία μας έχει να κάνει απλώς με τον χώρο που επιλέχθηκε.

Θυμάμαι την παιδική χαρά του Άμμου και του ΕΟΤ. Λυπάμαι που συρρικνώνουμε τους χώρους που παίζουν τα παιδιά. Αν συγκρίνουμε παιδικές χαρές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, διαπιστώνουμε ότι αυτή στον Άγιο Λουκά είναι μικρότερη από όλες.

Έχει χαλάσει η αρμονία και η αρχιτεκτονική του τοπίου, που έχει να κάνει με την ψυχολογία και την ψυχοσύνθεση των πολιτών.

Θεωρώ πως πρέπει να φύγει από την πλατεία του Αγίου Λουκά και το άγαλμα του Κομφούκιου. Η οποιαδήποτε Δημοτική Αρχή όταν κάνει παρεμβάσεις, πρέπει να συνομιλεί και να ενημερώνει τον κόσμο, κάτι που στην παρούσα φάση δεν έγινε.

Ο Κομφούκιος ήταν φιλόσοφος και διανοητής. Κάποιοι στο Δήμο τον μπέρδεψαν με τη θρησκεία και τον «Βούδα», εκδίδοντας μια ανακοίνωση που προκάλεσε την αντίδραση πολλών πολιτών. Ας μάθουν να ξεχωρίζουν τα πράγματα πρώτα και μετά να απευθύνονται δημόσια.

Δυστυχώς, ό,τι κι αν γίνεται στη Ζάκυνθο είναι μεσοβέζικο. Πρέπει να δίνουμε προτεραιότητα στον πολιτισμό μας. Είτε αρέσει είτε όχι, στον Άγιο Λουκά υπήρχε προσεισμικά εκκλησία και πρέπει αυτό, που αποτελεί και την ταυτότητά μας, να το αναδείξουμε με το προσκυνητάρι ή με κάποια επιγραφή…».