«Το κυκλοφοριακό πρόβλημα που απασχολεί τις περιοχές του Αργασίου και του Βασιλικού το αντιμετωπίζουμε επί πολλά χρόνια.

Κάποτε ήταν να κατασκευαστεί περιφερειακός δρόμος στο Αργάσι από το ύψος του Αγίου Ευσταθίου και θα κατέληγε στη χρυσή ακτή. Πέρασαν τα χρόνια, το θέμα αυτό εντάθηκε και τελικά τίποτα δεν έγινε.

Η πρόεδρος του Αργασίου, κ. Χαρά Βίτσου, προσπαθεί να επιλύσει το πρόβλημα και βλέπω ότι ασχολείται με πολλά, παλεύοντας για το χωριό της.

Από την πλευρά μου στην πρώτη λογοδοσία που έκανε η Δημοτική Αρχή, έθεσα ερώτημα για το συγκεκριμένο ζήτημα στον κ. Δήμαρχο και μου απάντησε ότι είναι σε συνεννόηση με την κ. Βίτσου, ώστε στο Αργάσι να γίνουν κάποια πάρκινγκ.

Αριστερά και δεξιά του δρόμου του Αργασίου υπάρχουν επιχειρήσεις. Ποτέ σταματούν αυτοκίνητα και πότε λεωφορεία. Ακόμη και πάρκινγκ να γίνουν το πρόβλημα θεωρώ πως δεν μπορεί να λυθεί. Μόνο ο περιφερειακός δρόμος θα βοηθούσε προς αυτή την κατεύθυνση.

Επίσης επειδή το Αργάσι είναι σαν μια πόλη χρειάζεται μια κανονιστική και βεβαίως τα πάντα από ‘κει και πέρα πρέπει να ελέγχονται, αν και οι υπηρεσίες μας στη Ζάκυνθο είναι υποστελεχωμένες.

Επειδή μιλάω και με τον πρόεδρο των επαγγελματιών Βασιλικού, κ. Νίκο Βαρδακαστάνη, πρότασή μου είναι μετά το πέρας της καλοκαιρινής περιόδου τα Τοπικά Συμβούλια του Αργασίου και του Βασιλικού να κουβεντιάσουμε, να καταλήξουμε σε κάποια πράγματα και στη συνέχεια να γνωστοποιήσουμε τις αποφάσεις μας στη Δημοτική Αρχή.

Ήρθε πλέον η ώρα ο καθένας από εμάς να αναλάβει την ευθύνη του και να αφήσουμε τις πολλές κουβέντες. Εκτός από αυτούς που διοικούν σήμερα το νησί, πρέπει να συμβάλλουν στην επίλυση των προβλημάτων και εκείνοι που είναι στην εξέδρα.

Όλα αυτά τα χρόνια βάλαμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί και διογκώθηκαν. Πρέπει να συνεννοηθούν όσοι είναι στο τερέν με εκείνους της εξέδρας και να μην ασχολούμαστε μόνο με τον… αποκεφαλισμό του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου κάθε φορά!

Ζούμε στο ωραιότερο μέρος του κόσμου και αν θυμηθώ από που ξεκίνησα σας λέω ότι τουριστικά πάμε καλά. Σε άλλες περιοχές του κόσμου βλέπουμε να πέφτουν βόμβες και να γίνεται πόλεμος. Συνεπώς, να μην γκρινιάζουμε μόνο και να απολαύσουμε όσα μας έχουν χαριστεί απλόχερα…».