«Σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο του Κάτω Γερακαρίου «Η Ευαγγελίστρια», κάναμε την Κυριακή μια πολύ ωραία εκδήλωση για τα παιδιά που γέλασαν με την ψυχή τους στην παράσταση του καραγκιόζη.

Το πιο σημαντικό είναι πως τα παιδιά διασκέδασε ένα άλλο παιδί, που είναι κοντά στην ηλικία τους, ο Σταύρος Κοσκινόπουλος, που έχει μοναδικό ταλέντο και τον συγχαίρω.

Οφείλουμε εμείς οι μεγαλύτεροι να στηρίζουμε τέτοιες προσπάθειες, γιατί όπως λέει και ο στίχος του Παύλου Σιδηρόπουλου: Υπερασπίσου το παιδί, διότι αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα.

Από κει και πέρα, ως πρόεδρος του Κάτω Γερακαρίου δεν σας κρύβω ότι είμαι βαθιά απογοητευμένος. Επί 3,5 χρόνια δεν βρήκαμε την ανταπόκριση που περιμέναμε και ιδιαίτερα από τον ίδιο τον Δήμαχο, κ. Αρετάκη, ο οποίος από την αρχή της θητείας του μας απαξίωσε σε τέτοιο βαθμό, που κάποιοι πρόεδροι δεν κάναμε συμβούλια, γιατί όλο αυτό δεν είχε κανένα νόημα.

Μας είπε να του πάμε τρία έργα ώστε να τα εκτελέσει και δεν έγινε τίποτα. Εμείς ζητήσαμε να φτιαχτεί το προαύλιο του νηπιαγωγείου στο Κάτω Γερακαρίο, αλλά να αποπερατωθεί και το δημοτικό γήπεδο, που θα εξυπηρετούσε την αθλητιώσα νεολαία και όμορων περιοχών. Δεν έγινε απολύτως τίποτα.

Νερό στο χωριό μας έχουμε κάθε δεύτερη ημέρα. Στο πρόσφατο παρελθόν είχε μείνει η περιοχή μας χωρίς υδροδότηση για 25 ημέρες, γιατί η παλιά γεώτρηση κατέρρευσε και η νέα γεώτρηση που άνοιξε ο κ. Αρετάκης δεν είχε συνδεθεί. Τελικά μετά την πίεση που ασκήσαμε, το θέμα αυτό διευθετήθηκε.

Μπορεί να υπάρχει νερό στην παρούσα φάση, όμως αυτό είναι υφάλμυρο και ακατάλληλο. Δεν κάνει ούτε να πλενόμαστε ούτε να μαγειρεύουμε, διότι περνά και μέσα από αγωγούς που είναι φτιαγμένοι από αμίαντο.

Ως εκ τούτου, ο οικογενειακός προϋπολογισμός όλων των Ζακυνθινών επιβαρύνεται υπέρμετρα για να αγοράζουμε εμφιαλωμένα νερά και αυτό με ερωτηματικό για την υγεία των ανθρώπων, διότι σύμφωνα με τους επιστήμονες το νερό από το μπουκάλι πρέπει να το πίνουμε μία τόσο. Το νερό της βρύσης θα έπρεπε να χρησιμοποιούμε κανονικά.

Με τα σκουπίδια επισημαίνω ότι το μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη κάδων. Αυτοί είναι σπασμένοι και τα απορρίμματα βρίσκονται διάσπαρτα στους δρόμους, μέσα στη θάλασσα ή σε τράφους και μόλις κόβονται τα χόρτα αυτά βγαίνουν στην επιφάνεια.

Μας είχαν πει ότι έως τις 15 Μαίου θα έφερναν στο νησί 700 κάδους, αλλά είναι 20 Ιουνίου και ακόμη περιμένουμε. Πρόβλημα επίσης υπάρχει και με την ανακύκλωση, γιατί το απορριμματοφόρο που την παίρνει έχει χαλάσει.

Στο οδικό δίκτυο είναι αλήθεια ότι έχει κάνει κάποιες παρεμβάσεις η Περιφερειακή Ενότητα Ζακύνθου. Ο Δήμος έδωσε τσιμέντο και χαλίκι σε εμάς τους προέδρους, αλλά δεν μας διέθεσε εργάτες και μηχανήματα για να το στρώσουμε όπου χρειαζόταν, με συνέπεια πέρυσι να μην λάβω αδρανή υλικά, γιατί τα πήρε κάποια άλλη περιοχή.

Τα χωριά στη Ζάκυνθο αν έχουν μια αποδεκτή εικόνα, αυτό οφείλεται σε εμάς τους προέδρους που δαπανούμε λεφτά από την τσέπη μας για να γίνονται καθαρισμοί. Ο κ. Αρετάκης δεν πάει στα καφενεία για να ακούσει τα παράπονα του κόσμου. Εμείς οι πρόεδροι δεχόμαστε τις διαμαρτυρίες και επειδή έχουμε φιλότιμο προσπαθούμε για το καλύτερο κάτω από αντίξοες συνθήκες.

Επειδή ήμουν πρόεδρος στο Κάτω Γερακαρίο και τα προηγούμενα χρόνια, μπορώ να πω ότι τέτοια κατάσταση αντιμετωπίζω για πρώτη φορά. Δεν υπάρχει συνεργασία και συνεννόηση με τη Δημοτική Αρχή, παρά τις προσπάθειες του Αντιδημάρχου, κ. Σπίνου.

Θέλουμε να μπει ένα στέγαστρο στο κοινοτικό γραφείο και μας πάνε από μέρα σε μέρα και από μήνα σε μήνα. Έχουμε βάλει πρόχειρα υποστυλώματα για να μην πέσει πάνω σε κάποιον άνθρωπο!

Για τις επόμενες εκλογές δεν έχω αποφασίσει ακόμη τι θα πράξω. Από τη μια έχω απογοητευτεί όπως σας είπα και από την άλλη με τριβελίζει η σκέψη πως για ό,τι δεν έγινε στο χωριό μου δεν είμαι υπαίτιος εγώ, αλλά εκείνοι που είχαν τη διοίκηση της Ζακύνθου στα χέρια τους και δεν έκαναν αυτά που πρέπει, παρά τις συνεχείς οχλήσεις μας. Μπορεί να είμαι υποψήφιος εκ νέου…».