«Το Εργατικό Κέντρο Ζακύνθου διοργανώνει παράσταση διαμαρτυρίας αύριο Σάββατο και ώρα 11 το πρωί στο Δημαρχείο, με αφορμή τη λειψυδρία και ο Αγροτοκτηνοτροφικός Σύλλογος θα συμμετάσχει σε αυτή την κινητοποίηση.

Εμείς οι αγρότες δεν έχουμε νερό για τις καλλιέργειές μας και εννοούμε ότι αυτό είναι υφάλμυρο. Έτσι όπως πάει, σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχουν τοπικά προϊόντα στην αγορά. Ακόμη και οι κήποι που βάζουμε στα σπίτια μας, ξεραίνονται.

Σε ό,τι αφορά τη σταφίδα όσοι πρόλαβαν τρύγησαν. Τα ίδια συμβαίνουν και με τις ελιές, που όλοι είχαμε την ελπίδα πως θα είναι μια καλή χρονιά φέτος.

Τα ζώα μας ζορίζονται. Επειδή είμαι μελισσοκόμος, σας λέω πως οι μέλισσες αποφεύγουν να πηγαίνουν στη σγούρνα για να πιουν νερό, αλλά προτιμούν εκείνο που βγαίνει από το air condition.

Το υπέρτατο αγαθό που λέγεται νερό, μετακινείται στη Ζάκυνθο με τις ρόδες και όποιος έχει λεφτά το αγοράζει. Οι υπόλοιποι υποφέρουν. Περιοχές στο νησί παίρνουν νερό είτε κάθε δύο ημέρες, είτε και καθόλου.

Την ίδια στιγμή που μιλάνε για λειψυδρία, το δίκτυο υδροδότησης έχει βλάβες και το νερό δεν φτάνει σε εμάς. Αν κάποιος προσπαθήσει να βγάλει άδεια για πηγάδι ή γεώτρηση για δική του χρήση παιδεύεται χρόνια, όταν όμως είναι να βγουν άδειες για εμπορία νερού εκεί οι χρόνοι είναι πολύ πιο γρήγοροι.

Δεν αποτελεί λύση η αφαλάτωση, διότι θα χρυσοπληρώνουμε το νερό και οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι εκείνοι που θα κατασκευάσουν τα εργοστάσια. Επειδή έχω σπουδάσει μηχανικός αυτοματισμού, σας λέω ότι με την αφαλάτωση περισσότερο θα είναι το νερό που θα μολύνεται από εκείνο που θα επεξεργαζόμαστε για να στείλουμε στον κόσμο.

Το εισόδημα των αγροτών είναι διαρκώς μειούμενο. Επί τρία χρόνια τώρα μπαίνουμε μέσα. Ο Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης, κ. Τσιριγώτης, ανακοίνωσε ότι απαγορεύεται να έρχονται αιγοπρόβατα στη Ζάκυνθο από άλλα μέρη της Ελλάδος. Το θέμα όμως είναι ποιος ελέγχει για να εφαρμοστεί αυτή η απόφαση. Μέχρι στιγμής πάντως, δεν έχουμε κρούσμα πανώλης στο νησί.

Να προσθέσω πως το ζωικό κεφάλαιο στη Ζάκυνθο είναι πολύ μικρό πλέον. Ελάχιστοι συμπολίτες μας ασχολούνται με την κτηνοτροφία και αυτό συμβαίνει στα ορεινά. Γενικότερα, ο πρωτογενής τομέας καταστρέφεται.

Λέμε ότι πρέπει να μπούνε οι ανάγκες του λαού πάνω από τα κέρδη. Δεν γίνεται να υπάρχει καθαρό και γάργαρο νερό για τις πισίνες των ξενοδοχείων και στα σπίτια μας να αντιμετωπίζουμε λειψυδρία.

Τονίζω, επειδή ακούστηκε κι αυτό, ότι για τη λειψυδρία δεν φταίει το πότισμα των ελιών, ούτε του νεροκρέμμυδου, ούτε του νερόφιδου, ούτε του νεροπίστολου, ούτε της νερομπογιάς…».