«Πλέον με τον Κανονισμό που υπάρχει, οι περιφερειακοί σύμβουλοι της Αντιπολίτευσης δεν μπορούμε να θέτουμε προφορικές ερωτήσεις στις τακτικές συνεδριάσεις, παρά μόνο γραπτές και η Περιφερειακή Αρχή είναι υποχρεωμένη να απαντάει εντός 15 ημερών, αν και μερικές φορές υπάρχει καθυστέρηση και εκεί.

Με αυτόν τον καλπονοθευτικό Νόμο πάντως, που τον δέχτηκε και η Ένωση Περιφερειών Ελλάδος (ΕΝΠΕ) είναι ξεκάθαρο πως υποβαθμίζεται το Περιφερειακό Συμβούλιο και ουσιαστικά αποκλείονται οι πολίτες, οι οποίοι δεν μπορούν να κάνουν καμία παρέμβαση για τα θέματα που τους απασχολούν.

Τα ζητήματα περνάνε από την Περιφερειακή Επιτροπή και σε εμάς έχει αφαιρεθεί η δυνατότητα να βάζουμε θέματα στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Η απόφαση αυτή της κυβέρνησης ήταν εσκεμμένη για να μην υπάρχει δημοκρατικός διάλογος και ανάδειξη των προβλημάτων.

Σε ό,τι αφορά το αλιευτικό καταφύγιο του Αγίου Σώστη στη Ζάκυνθο και την γραπτή ερώτηση που καταθέσαμε, να πω ότι η υπόθεση αυτή άρχισε τη δεκαετία του 1970, όταν και άρχισε να κατασκευάζεται με πρωτοβουλία ντόπιων ψαράδων και του τότε Κοινοτικού Συμβουλίου Λιθακιάς.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 έγινε προσπάθεια μελέτης που περιελάβανε σχέδιο μαρίνας και αλιευτικού καταφυγίου και που παράλληλα θα προστάτευε και τις δύο εκατέρωθεν του λιμανιού παραλίες προς Βεζάλ και Αρκαδιανό.

Η μελέτη ξεχάστηκε, αγνοήθηκε και στη συνέχεια έγιναν διάφορες παρεμβάσεις από μη ειδικούς και σύμφωνα με τις ανάγκες των ψαράδων αλλά κυρίως των εκμεταλλευτών του «τουριστικού προϊόντος».

Να τονίσουμε ότι το λιμάνι του Αϊ- Σώστη βρίσκεται στην καρδιά της τουριστικής περιοχής της Ζακύνθου, σχεδόν στο κέντρο του κόλπου του Λαγανά, που τις τελευταίες δεκαετίες έχει τεράστια ανάπτυξη, ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενες βίλες και άλλα καταλύματα και συγκεντρώνει εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες το χρόνο.

Η ανάπτυξη αυτή έχει σαν συνέπεια την αύξηση των θαλασσίων δραστηριοτήτων.
Τα αλιευτικά σκάφη που ελλιμενίζονται στο συγκεκριμένο χώρο ξεπερνούν τα 230 μαζί με τα σκάφη αναψυχής. Αν προσθέσουμε τα ενοικιαζόμενα σκάφη και τα ημερόπλοια, τότε γίνεται φανερό, ότι η κατάσταση από το Μάιο μέχρι τον Οκτώβρη γίνεται αφόρητη.

Οι επισκέψεις για θαλάσσιο τουρισμό ή άλλες δραστηριότητες ξεπερνούν τις 2000 καθημερινά.
Όλα αυτά συντελούνται σε ένα χώρο που κυριαρχεί η αναρχία, η παντελής έλλειψη υποδομών και μέτρων προστασίας.

Να σημειωθεί δε ότι ο χώρος συμπεριλαμβάνεται στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου το οποίο είναι αρμόδιο για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας καρέτα-καρέτα.

Όπως γίνεται φανερό κάτω από αυτές τις συνθήκες μόνο για προστασία δεν μπορούμε να μιλάμε.

Υπάρχει μόνο ένας δρόμος πρόσβασης, που στο μεγαλύτερο μέρος του είναι στενός και χωράει μόνο ένα αυτοκίνητο.

Σε περίπτωση πυρκαγιάς ή άλλου ατυχήματος, δεν υπάρχει δυνατότητα να προσεγγίσει ασθενοφόρο ή πυροσβεστικό ή άλλο μέσο βοήθειας.

Δεν υπάρχουν τουαλέτες ούτε για τους επισκέπτες ούτε για τους ψαράδες.
Το νερό και ο φωτισμός είναι ανεπαρκής.
Δεν υπάρχει κανενός είδους έλεγχος ούτε για τους χώρους στάθμευσης τόσο για τα ΙΧ όσο και τα πούλμαν, με αποτέλεσμα να κλείνει η πρόσβαση στη θάλασσα και να μην μπορούν να μπουν και να βγουν τα σκάφη.

Ο γιαλός έχει καταπατηθεί αυθαίρετα από επιχειρηματίες, ενοικιάσεις σκαφών, που εκτός των άλλων αφήνουν καύσιμα εκτεθειμένα στον ήλιο και χρησιμοποιούν καθαριστικά για τα σκάφη μέσα στην θάλασσα δίπλα στους λουόμενους.

Αυτή η απαράδεκτη και επικίνδυνη κατάσταση υπάρχει και διαιωνίζεται, γιατί το λιμάνι πλέον του Αϊ – Σώστη είναι ορφανό όπως αναφέραμε και στην αρχή, γιατί κανένας δημόσιος κρατικός φορέας δεν ενδιαφέρεται και δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του, ούτε το λιμεναρχείο, ούτε η κτηματική υπηρεσία, ούτε η αστυνομία, ούτε ο δήμος, ούτε η Περιφέρεια, ούτε το Υπουργείο Υποδομών, ούτε το Ναυτιλίας ούτε και το Υπουργείο Τουρισμού.

Αν συμβεί κάτι τραγικό στο χώρο τότε ίσως θα ψάχνουν τον αποδιοπομπαίο τράγο να του φορτώσουν ευθύνες. Πολύ εύκολα βέβαια με επιχείρημα την με δική τους ευθύνη εγκατάλειψη, θα το παραδώσουν στους ιδιώτες.

Εμείς ως Λαϊκή Συσπείρωση Ιονίων Νήσων θέτουμε το ζήτημα στο Περιφερειακό συμβούλιο, ως ένα πρώτο βήμα στον αγώνα για την επίλυση του προβλήματος και καλούμε τον Περιφερειάρχη και την Διοίκηση της Περιφέρειας να δράσουν για την άμεση επίλυση του προβλήματος, ανεξάρτητα από τις τυπικές ευθύνες που μπορεί να επικαλεστείτε.

Να προσθέσω ότι, όπως συμβαίνει και με τις μαρίνες στη χώρα, ενδεχομένως στόχος είναι η ιδιωτικοποίηση των αλιευτικών καταφυγίων, γι αυτό και δεν πράττουν τίποτα.

Με την παρούσα Περιφερειακή Αρχή δεν έχει αλλάξει κάτι ενάμιση χρόνο τώρα, αναφορικά με την πορεία των πραγμάτων και τις προτεραιότητες που τίθενται, μετά βεβαίως τα μεγάλα λόγια και τις προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν την προεκλογική περίοδο.

Η κατεύθυνση είναι ίδια και τα πολλά λεφτά δίνονται σε μεγαλοεπιχειρηματίες. Η Ζάκυνθος εξακολουθεί να έχει προβλήματα με τον βιολογικό, με το νερό, με τις αθλητικές εγκαταστάσεις, αλλά και με την έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων.

Σε πρόσφατη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, η πλειοψηφία παραδέχθηκε ότι υπάρχει μείωση χρηματοδοτήσεων και ότι τα περισσότερα λεφτά πάνε στην Άμυνα, δηλαδή στην πολεμική βιομηχανία, όπως ισχυριζόμαστε εμείς.

Δεν υπάρχει καμία διεκδίκηση, ενώ πολλά έργα απεντάσσονται κι άλλα δεν αρχίζουν καν…».