«Αυτή η περίοδος που διανύσαμε ήταν από τη μια δύσκολη για όλους, όμως από την άλλη μας προσέφερε μια πνευματική ανάταση, καθώς και μεγάλη ικανοποίηση για όσους συμμετέχουμε στις θρησκευτικές εκδηλώσεις, κατά τη διάρκεια των οποίων με σεβασμό προσπαθούμε να αναδείξουμε τα έθιμά μας, με απώτερο στόχο να τα ακολουθούν και οι νέες γενιές, δεδομένου ότι Ζάκυνθος δεν είναι μόνο οι τουριστικές μονάδες και το «Ναυάγιο».

Αρχίζοντας με την αρχαιότερη μπάντα της Ελλάδας, αυτή του Δήμου Ζακυνθίων, να πω ότι είδαμε πως δημιουργήθηκε από τον Δήμαρχο μια Επιτροπή, στην οποία όμως δεν συμμετέχει κανένας από τους τρεις αρχιμουσικούς του Δήμου.

Για εμάς το κρίσιμο είναι τα παιδιά των Ζακυνθινών να μαθαίνουν μουσική κάτω από συνθήκες ασφάλειας, αλλά και στέγασης της μπάντας σε ιδιόκτητο κτήριο, ενώ απαραίτητο είναι να υπάρχει και μόνιμο διδακτικό προσωπικό.

Ήταν μια αναβάθμιση το γεγονός πως του Αγίου είδαμε να συμμετέχουν παλιοί και αναγνωρισμένοι μουσικοί και αυτό έδωσε μία άλλη αίγλη. Το ερώτημα όμως που ανακύπτει είναι το εξής: Ποιοι ήταν οι λόγοι που απέτρεπαν αυτούς τους μουσικούς να είναι ενεργά μέλη της μπάντας και στο παρελθόν;

Παράλληλα, να πω ότι θα πρέπει η Δημοτική Αρχή να ασχοληθεί με τις φιλαρμονικές που δεν λειτουργούν, όπως αυτή του Δήμου Αρκαδίων, όπου το ωδείο εγκαταλείφθηκε, καθώς και εκείνη του Δήμου Λαγανά. Να χρηματοδοτήσει τις μπάντες και να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες για την επανασύστασή τους.

Σε ό,τι αφορά τα απορρίμματα η καλύτερη χρονιά της θητείας Αρετάκη ήταν η περσινή. Φέτος σε κεντρικά σημεία της πόλης είχαμε μια χειρότερη εικόνα, όμως προέκυψαν και ζητήματα ασυνεννοησίας μεταξύ των τοπικών Αρχών. Προβλήματα υπήρξαν και στα χωριά, με τη Δημοτική Αρχή να τα αναγνωρίζει.

Πριν αρχίσει η καλοκαιρινή περίοδος, τα θεσμικά όργανα (π.χ. Δήμος, Περιφέρεια και Λιμενικό Ταμείο), που είναι στον ίδιο πολιτικό χώρο, πρέπει να κάνουν μια σύσκεψη για να δουν πως θα αντιμετωπίσουν ζητήματα που μπορεί να ανακύψουν.

Θα δώσω ένα παράδειγμα: Από το Δημοτικό Συμβούλιο που έγινε για το 2ο Δημοτικό, είδαμε ότι έλειπαν οι δύο Αντιπεριφερειάρχες, που έχουν υπό την ευθύνη τους τη μεταφορά των μαθητών, και δεν γνωρίζουμε αν ήταν προσκεκλημένοι ή όχι.

Ένα δεύτερο παράδειγμα ασυνεννοησίας ήταν και η κακή εικόνα που παρουσιάστηκε με τα απορρίμματα, μία ημέρα μετά του Αγίου, στους χώρους ευθύνης του Λιμενικού Ταμείου στην παραλιακή.

Δεν γίνεται για απόσταση τριών μέτρων να ακούμε πως δεν είναι δική μας αρμοδιότητα. Από την άλλη το Λιμενικό Ταμείο έπρεπε να επικοινωνήσει με τον Δήμο και να μαζευτούν τα σκουπίδια.

Ζήσαμε μια τραγική κατάσταση και γι αυτό ο συνδυασμός μας «Δύναμη Ελπίδας», ζητάει συνεχώς να περάσει το Λιμενικό Ταμείο στο Δήμο και μάλιστα ο επικεφαλής μας, κ. Γιώργος Τσουρουνάκης, διοργάνωσε την προεκλογική περίοδο ειδική εκδήλωση για το παραλιακό μέτωπο του νησιού μας.

Στη Χίο, που η απόσταση από την Τουρκία είναι πολύ μικρή, το Λιμενικό Ταμείο ανήκει στο Δήμο. Και ρωτάμε: Μόνο το Λιμενικό Ταμείο της Ζακύνθου είναι στρατηγικής σημασίας και όχι αυτό της Χίου; Γιατί εκείνο δόθηκε και το δικό μας όχι;

Βλέπουμε έναν μηχανισμό να μην δουλεύει στον τόπο μας. Άλλοι Δήμοι, που είναι πιο φτωχοί από τον δικό μας, έχουν λύσει βασικά προβλήματα υποδομών, και η Ζάκυνθος με το 1,5 εκατομμύριο τουρίστες, ετησίως, υστερεί σε πολλά.

Την ίδια στιγμή βλέπουμε να γίνεται πρώτη είδηση η φιλαρμονική, όταν περιοχές στη Ζάκυνθο δεν έχουν νερό, όταν δεν διαθέτουμε βιολογικό και όταν η δυσοσμία από τα λύματα στο κέντρο της πόλης είναι έντονη. Γι αυτά δεν μιλάει κανείς.

Οι πισίνες στο νησί είναι γεμάτες με νερό και φτιάχνονται νέες, ενώ δίνονται άδειες για ιδιωτικές γεωτρήσεις και βλέπουμε το νερό να μεταφέρεται από τον βορρά έως τον νότο με υδροφόρες. Αυτή είναι, δυστυχώς, η κατάσταση στον τόπο μας.

Ας αφήσουμε λοιπόν την… μιντιακή διαχείριση, ώστε να αποσπάται η προσοχή του κόσμου σε άλλα πράγματα, και αυτοί που πρέπει να τρέξουν στα υπουργεία για να αναζητήσουν λύσεις.

Προσωπικά δεν έμεινα ευχαριστημένος από την εικόνα που παρουσιάσαμε σαν τόπος με τα απορρίμματα. Πέρυσι περνούσαν από τις γειτονιές κάποιες κυρίες Ρομά και καθάριζαν τις περιοχές μας με χαμόγελο. Φέτος, αυτό δεν συνέβη συχνά, ενώ σημεία όπως το Καλαμάκι και οι Αμπελόκηποι δεν είχαν καθόλου πεζή καθαριότητα.

Στο Καταστάρι δε, είχαμε τον «Στασινόπουλο 2.0», αφού εκεί η αποκομιδή των απορριμμάτων έγινε με ανοιχτά φορτηγά και τσάπες.

Οι πολίτες πληρώνουν τα τέλη τους και δεν θέλουν να βλέπουν μια τέτοια κατάσταση. Ως Αντιπολίτευση είμαστε καλοπροαίρετοι και προσπαθούμε με επιχειρήματα και ήπιους τόνους να αναδεικνύουμε τα προβλήματα. Πρέπει όμως και από την άλλη πλευρά να υπάρχει ένας σεβασμός απέναντι σε όλες τις παρατάξεις του Δημοτικού Συμβουλίου…».