«Η θεατρική παράσταση με τίτλο «Εγώ, ο αδερφός του Διονυσίου Σολωμού», είναι ένας φόρος τιμής και αγάπης στον εθνικό μας ποιητή, μέσα από ένα δικαστικό δράμα για τη διεκδίκηση περιουσίας με τα μάτια του ομομήτριου αδερφού του, Ιωάννη Λεονταράκη. Το κεντρικό μήνυμα που βγαίνει μέσα από όλο αυτό είναι «πως κανείς δεν θα τα πάρει μαζί του».

Μου πήρε έναν ολόκληρο χρόνο για να γράψω αυτό το έργο και μπορώ να πω ότι βρήκα πολλά στοιχεία εναντίον του Διονυσίου Σολωμού. Δεν τα χρησιμοποίησα όμως στο έργο. Ας το κάνει αυτό κάποιος άλλος. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το γεγονός ότι είχε πρόβλημα με τον αλκοολισμό, κάτι που επιβεβαιώνεται από πολλά συγγράμματα που βρήκα.

Εκείνο που πρέπει να πούμε είναι πως η προσωπικότητα του εθνικού μας ποιητή είναι σπουδαία και ότι άφησε πίσω του ένα σπουδαίο έργο. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολεί όλους, ώστε όταν φεύγουμε να αφήνουμε θετικό αποτύπωμα στην κοινωνία.

Η ζωή του Διονυσίου Σολωμού θα μπορούσε να γίνει μια ωραία ταινία, που όμοιά της δεν θα είχε δημιουργήσει ούτε ο Φώσκολος. Ο εθνικός ποιητής έζησε σε ένα προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον, τον θεωρούσαν νόθο και δέχτηκε μπούλινγκ από τους Ζακυνθινούς εκείνης της εποχής…».

Θ. Καμπίτσης: «Από Τετάρτη 9 έως και Κυριακή 13 Αυγούστου, στις 21:30 το βράδυ ανεβάζουμε, στο κηποθέατρο του «Αυριακού», το έργο «Εγώ ο αδελφός του Διονυσίου Σολωμού» του Άγγελου Πυριόχου.

Στην ερμηνεία είμαι εγώ, τα σκηνικά έχει επιμεληθεί η Θάλεια Ξενάκη και τα κουστούμια η Μαρία Πουλιέζου. Για την κράτηση θέσεων ο κόσμος μπορεί να τηλεφωνεί στο 6955 413908.

Και για εμένα αυτό το έργο είναι μια πρόκληση. Είναι κάτι διαφορετικό και αντίθετο θα έλεγα από όσα έχω παίξει. Υπάρχουν ψυχικές και ψυχολογικές αντιθέσεις, οικογενειακές συγκρούσεις.

Η Ζάκυνθος γέννησε σπουδαίους ανθρώπους, όμως υπήρξαν δύσκολες καταστάσεις και τοξικές αντιπαλότητες. Ο Σολωμός είναι ένα πρόσωπο που αγαπιέται ως εθνικός ποιητής, όμως ταυτόχρονα μαθαίνουμε και πράγματα για τη ζωή του. Αντιμετώπισε μια σκληρή κοινωνία και αυτό είναι κάτι που επηρέασε και τα ερεθίσματά του για το έργο που άφησε πίσω του. Πρώτη φορά νιώθω τόσο όμορφα με τον τρόπο που προσεγγίζουμε και τον θεατή…».