«Έχω διατελέσει διοικητής και υποδιοικητής του νοσοκομείου Ζακύνθου και γνωρίζω πολύ καλά πως ο συγκεκριμένος χώρος δεν προσφέρεται για μικροπολιτική, γιατί δημιουργείται ανασφάλεια και υπονομεύεται ο κοινωνικός του χαρακτήρας. Αυτοί που επιδίδονται σε μια τέτοια ενέργεια είναι άξιοι της μοίρας τους.

Το βακτήριο που βρέθηκε στο ζεστό νερό του νοσοκομείου δεν είναι κάτι φοβερό, ωστόσο δεν παύει να είναι μια αστοχία είτε διοικητική είτε τεχνική. Η λεγεωνέλλα υπάρχει ούτω ή άλλως στο νερό, όμως πολλαπλασιάζεται όταν η θερμοκρασία μειώνεται μεταξύ 25 και 45 βαθμών. Χρειάζεται υψηλή θερμοκρασία και χλωρίωση. Είναι εύκολο να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα και το βακτήριο αυτό δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Πρέπει να είμαστε σοβαροί και να κάνουμε μια απλή κριτική.

Όταν ήμουν υποδιοικητής στο Νοσοκομείο την προηγούμενη περίοδο, μαζί με την κυρία Τσαρίδου είχαμε εντοπίσει δύο τεχνικές αστοχίες. Οι σωληνώσεις του ζεστού νερού ήταν σιδερένιες και είχαμε σκουριά και διαβρώσεις. Αλλάξαμε ένα μεγάλο μέρος του δικτύου αυτού.

Επίσης κάναμε μελέτη ενεργειακής αναβάθμισης του νοσοκομείου με φωτοβολταϊκά και ηλιακούς θερμοσίφωνες, διότι για να θερμανθεί όλο το συγκρότημα και το νερό χρήσης, απαιτείται ένα κονδύλι της τάξης των 800.000 ευρώ ετησίως. Δυστυχώς αυτό δεν έχει προχωρήσει από τη σημερινή διοίκηση. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με το παλιό νοσοκομείο, το οποίο σε συνεργασία με τον αείμνηστο Λευτέρη Νιοτόπουλο είχαμε επιδιώξει να μετατραπεί σε ένα διοικητικό κέντρο για όλες τις υπηρεσίες της Ζακύνθου…».