«Ζούμε στην εποχή που υπάρχει πολύ χαμόγελο και ουράνιο τόξο, όμως την ίδια στιγμή έχουμε ξεχάσει τα ήθη και τα έθιμά μας.

Όλα άλλαξαν στο βωμό του χρήματος. Είχα την τύχη να ζήσω τις Απόκριες στη Ζάκυνθο με τους παλιούς καρναβαλιστές. Τότε που τα πράγματα ήταν πιο αγνά σε σχέση με σήμερα.

Τα γλέντια στον «Κόκκινο Βράχο», στον «Οδυσσέα», στο Ακροπόλ, στο Μόντρεαλ, στο Zante Beach, στο Καζίνο, τα μπαλ μασκέ, οι χοροί των γιατρών και των καθηγητών, ο χορός του «Πρασίνου» και πολλά αλλά ακόμη, ήταν ανεπανάληπτα. Θυμάμαι τον Χαρτά και τους Μαυρογαλέους.

Ο χαρτοπόλεμος της Αντριανάρας, το σπιτάκι που μετα το τέλος του καρναβαλιού πετούσε ο συγχωρεμένος ο Τσαγκαρόπουλος κι άλλα πράγματα που έχουν παραμείνει χαραγμένα στη μνήμη μας.

Το έθιμο λέει πως στη Ζάκυνθο ανήμερα της Τσικνοπέμπτης τρώμε σγατζέτο ξινιστό. Το τσίκνισμα είναι ξενόφερτο. Αφιερώνω τη σημερινή ημέρα στους παλιούς μακελάρηδες. Έτσι λεγόταν οι κρεοπώλες στο νησί μας…».