«Με την εγκληματικότητα στη Ζάκυνθο όλα αυτά τα χρόνια δεν άλλαξε κάτι, ενώ το ίδιο πιστεύω πως θα συμβεί και τώρα.

Μπορεί ο τελευταίος φόνος της συμβολαιογράφου, Μαρίζας Παπαδάτου, να σόκαρε τη Ζακυνθινή κοινωνία και να έχουν βγει ψηφίσματα από διάφορους φορείς, ωστόσο ως κοινωνιολόγος παρακολουθώ την εγκληματικότητα στον τόπο μας από τον 16ο αιώνα μέχρι και σήμερα και δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος ότι κάτι θα διαφοροποιηθεί.

Δυστυχώς, υπάρχει μια ανοχή της κοινωνίας σε όλα όσα συμβαίνουν. Πριν από μια εβδομάδα είχαμε τη δολοφονία της συμβολαιογράφου, όμως μία ημέρα πιο πριν πέθανε από ναρκωτικά ένας συμπολίτης μας. Μέσα σε δύο χρόνια ήταν το 19ο θύμα από απαγορευμένες ουσίες  και δεν άνοιξε μύτη!

Οι κοινωνικές αντιδράσεις δεν μπορούν και δεν πρέπει να έχουν ταξικό προσανατολισμό και προσθέτω ότι ακόμη και οι αναφορές από πολιτικά πρόσωπα και άλλους σύρονται ουσιαστικά πίσω από τα γεγονότα.

Όλες οι Υπηρεσίες στη Ζάκυνθο είναι προκλητικά υποστελεχωμένες. Ακόμη κι αν αύριο το πρωί ο Υπουργός, κ. Χρυσοχοίδης, στείλει 200 αστυνομικούς, εύζωνες και στρατό, το έγκλημα στο νησί θα συνεχίσει την αυξανόμενη πορεία του, γιατί η τοπική κοινωνία όχι μόνο ανέχεται κάποιες καταστάσεις, αλλά τις επιβραβεύει κιόλας.

Ταυτόχρονα, δεν υπάρχει πολιτική βούληση για να λάβει χώρα ένα καίριο χτύπημα στο οργανωμένο έγκλημα του τόπου. Θα πρότεινα στον Βουλευτή Ζακύνθου, κ. Ακτύπη, να αφήσει τις φωτογραφίσεις και τα Δελτία Τύπου για τις συναντήσεις του με Υπουργούς και να αναλάβει πρωτοβουλία, ώστε στο νησί μας να γίνει μια κλειστή σύσκεψη για να ληφθούν συγκεκριμένες αποφάσεις με τη συμμετοχή ανθρώπων που γνωρίζουν το θέμα.

Τα πράγματα στη Ζάκυνθο είναι δύσκολα και περίπλοκα. Δεν ξέρω κάτι παραπάνω να σας πω για τις έρευνες που γίνονται στην υπόθεση της δολοφονίας της Μαρίζας Παπαδάτου.

Ζητάω όμως, από τους συμπολίτες μας να δείξουν υπομονή γιατί είναι ένα γεγονός που στο τέλος θα βγει αποτέλεσμα από τα έμπειρα στελέχη του Ανθρωποκτονιών. Συμπληρώνω πως οι συμπολίτες μας πρέπει να μην υιοθετούν σε καμία περίπτωση τις θεωρίες συνωμοσίας που ακούγονται στα καφενεία του νησιού μας…».