«Εδώ και 20 χρόνια ζητάμε να φτιαχτεί αποχετευτικό δίκτυο και να συνδεθούν ξενοδοχειακές μονάδες, που βρίσκονται από τον ραδιοφωνικό σταθμό μέχρι την καμάρα του Χαλκιά.

Μιλάμε για μια απόσταση 2 χιλιομέτρων περίπου. Κάποια στιγμή, επί καιρώ Κομιώτη, είχαμε ακούσει πως θα φτιαχτεί, όμως μετά πληροφορηθήκαμε πως δεν έφταναν τα λεφτά.

Έτσι κι αλλιώς, τα λύματα από τα σπίτια και τις επιχειρήσεις του Μουζακίου καταλήγουν στον βιολογικό καθαρισμό με τα λυματοφόρα. Αυτό σημαίνει πως δεν θα υπάρξει κάποια επιπρόσθετη επιβάρυνση του βιολογικού.

Πρόσφατα μαζί με δύο ξενοδόχους της περιοχής, επισκεφθήκαμε τον πρόεδρο της ΔΕΥΑΖ, κ. Τουρκάκη, για να του αναφέρουμε το θέμα αυτό με το αποχετευτικό, όμως η απάντηση που λάβαμε ήταν… ίδωμεν. Δεν πρέπει κανείς να παραμερίζει το Μουζάκι.

Στο νεκροταφείο της περιοχής μας εδώ και 6 χρόνια δεν έχει ταφεί κανένας από όσους δεν διαθέτουν μνήμα. Από την εποχή που ήταν Δήμαρχος ο κ. Μαρούδας είχε αγοραστεί νέο οικόπεδο και ελπίζουμε να γίνει κάτι με την παρούσα Δημοτική Αρχή.

Με το νερό το πρόβλημα δεν έχει λυθεί. Προσπαθούμε βέβαια, όμως μυαλά δεν ακούν ή δεν θέλουν να κάνουν αυτό που πρέπει.

Σε ό,τι αφορά τα αντιπλημμυρικά η Περιφέρεια καθάρισε το ποτάμι, όμως ο Δήμος δεν έχει παρέμβει στο «Λειβάδι» και στη «Λίμνη Μακρή», εκεί που κάθε χρόνο πλημμυρίζει.

Ζητήσαμε να γίνει διάνοιξη τράφων και να πάει στο βουνό το γκρέιντερ, όμως ακόμη περιμένουμε. Η επόμενη ενέργειά μου είναι να πάρω μια βάρκα και 20 σωσίβια για να σώσω όσους συγχωριανούς μου μπορέσω μόλις βρέξει…».