«Το πρόβλημα με τη στέγη στο νηπιαγωγείο του Κάτω Γερακαρίου θα έλεγα ότι είναι διαχρονικό, αφού μας απασχολεί από το 2014.

Έχουμε αλλάξει τρεις Δημοτικές Αρχές και με έγγραφά μας ενημερώσαμε όλους για την αναγκαιότητα να επισκευαστεί η στέγη, όμως δεν έγινε κάτι πέρα από κάποιες πρόχειρες επισκευές.

Παράλληλα, παρέμβαση πρέπει να υπάρξει και στο προαύλιο, διότι ένα κομμάτι της περίφραξης έχει υποστεί καθίζηση.

Το 2015 το είχαν δει το πρόβλημα οι Τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου, όπως και τη χρονιά που είχαμε τον «ΙΑΝΟ». Όλοι αποδέχθηκαν πως πρέπει να αντικατασταθεί η στέγη.

Πέρυσι δεν είχαμε βροχοπτώσεις και έτσι το πρόβλημα δεν ήταν έντονο. Φέτος όμως, με τα πρώτα νερά υπήρξε εισροή στην αίθουσα. Δεν ήταν κάτι τρομακτικό, ωστόσο οι στέγες πρέπει να είναι στεγανές και να μη στάζουν.

Κάθε χρόνο τα επισημαίνουμε αυτά ως Τοπικό Συμβούλιο, ενώ το ίδιο πράττει και η Διευθύντρια του νηπιαγωγείου με έγγραφά της στο Δήμο και στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Συνομίλησα τηλεφωνικά για το θέμα αυτό με τον Αντιδήμαρχο Παιδείας, κ. Ακτύπη, ο οποίος μου ανέφερε πως πρόβλημα με τη στέγη έχει το 80% των σχολείων στη Ζάκυνθο.

Η εξέλιξη του θέματος είναι πως ο κ. Γιάννης Δραγώνας που είναι φίλος και έχει πάρει μια εργολαβία σε σχολείο του Κατασταρίου, ήρθε και είδε την σκεπή επικουρούμενος και από τον Δήμαρχο Ζακύνθου, στον οποίο κατέθεσα έγγραφο και μου υποσχέθηκε πως ο νηπιαγωγείο είναι σε πρώτη προτεραιότητα.

Έγινε παρέμβαση σε κάποια σημεία και τώρα περιμένουμε να βρέξει ξανά, ώστε να δούμε αν υπάρξει εκ νέου εισροή νερού. Ο Δήμαρχος θα στείλει κι έναν άλλον εργολάβο για να το δει.

Προσθέτω πως η σκεπή είναι 110 τετραγωνικά και η εκτίμηση ανθρώπων που ασχολούνται με αυτά τα ζητήματα, είναι πως η αντικατάστασή της δεν θα κοστίσει πάνω από 10.000 ευρώ, ενώ οι εργασίες μπορούν να ολοκληρωθούν εντός τεσσάρων ημερών, διάστημα που είναι σύντομο.

Η στέγη φτιάχθηκε το 1957 και το κτήριο ήταν δωρεά της Ελληνικής Μεταλλοβιομηχανίας. Σε συνεργασία με τον δικηγόρο, κ. Δημήτρη Ποταμίτη, στείλαμε επιστολή, συνοδευόμενη από φωτογραφίες, και ζητήσαμε εκ νέου βοήθεια, σημειώνοντας πως είμαστε ευγνώμονες για την προσφορά τους.

Η επιστολή εστάλη τον Ιούνιο και δεν υπάρχει απάντηση ακόμη, δεδομένου ότι ίσως να μην υπάρχει πλέον η Ελληνική Μεταλλοβιομηχανία.

Συμμετείχα στη σύσκεψη που έγινε στο Πνευματικό Κέντρο με πρωτοβουλία της Δημοτικής Αρχής, η οποία ήθελε να έχει επαφή με τους προέδρους των χωριών.

Θα πω ότι δεν λάβαμε απαντήσεις. Το Τεχνικό Πρόγραμμα που καταθέσαμε τον Γενάρη και μέσα στο οποίο ήταν και η στέγη του νηπιαγωγείου, ουσιαστικά δεν υλοποιήθηκε. Δεν έγινε ούτε ένα έργο και από ότι διαπίστωσα από τα συμφραζόμενα δεν υπάρχουν χρήματα.

Η ΣΑΤΑ για εμάς τους προέδρους είναι παλιά πληγή, διότι από το 2012 δεν μας δίνουν χρήματα για έργα στα χωριά μας. Όλο αυτό είναι κουραστικό και ψυχοφθόρο.

Είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στην εκάστοτε Δημοτική Αρχή, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τους πολίτες, διότι κουράστηκαν να ακούνε υποσχέσεις που δεν υλοποιούνται. Ιδιώτες στο νησί μας φτιάχνουν κτήρια σύγχρονα και η δημοτική-κρατική περιουσία έχει απαξιωθεί…».