«Πήγα αυτές τις ημέρες στο Α’ κοιμητήριο του νησιού μας, που βρίσκεται στην οδό Αναπαύσεως, και με μεγάλη μου στεναχώρια αντίκρισα μια κακή κατάσταση.

Όλοι γνωρίζουν πως το διάστημα του Πάσχα πολλοί είναι εκείνοι που πάνε στο νεκροταφείο για να ανάψουν ένα κερί εις μνήμην των προσώπων της οικογένειάς τους, που έχουν φύγει από τη ζωή.

Είχα ακούσει ότι το νεκροταφείο καθαρίστηκε στο πρόσφατο παρελθόν και δεν περίμενα πως θα συναντήσω αυτό το χάος.

Τα χόρτα έχουν φτάσει στο Θεό, όμως ακόμη και εκείνα που κόπηκαν, δεν έχουν απομακρυνθεί από το χώρο του κοιμητηρίου και σχηματίζουν βουνό μαζί με σκουπίδια.

Δεν υπήρχε ούτε νερό για να πλύνω τον τάφο, που ήταν χάλια από το κοκκινόχωμα που έπεσε. Όσοι επίσης έχουν κινητικά προβλήματα, καλό είναι να μην πηγαίνουν εκεί, διότι κινδυνεύουν να μη φύγουν!

Οι διάδρομοι του νεκροταφείου είναι ακαθάριστοι και παραπάτησα. Χτύπησα το χέρι μου και πραγματικά λυπάμαι για αυτή την εικόνα.

Ακόμη και ζώα είχαν κάποιοι μέσα στο νεκροταφείο. Και εγώ αγαπάω τα τετράποδα, αλλά είναι κατάντια να τα παίρνουμε μαζί σε αυτόν τον ιερό χώρο και να κάνουν την ανάγκη τους όπου βρουν.

Η Ζάκυνθος έχει καεί πολλές φορές και η φύση αναγεννήθηκε. Να σεβαστούμε τον τόπο που ζούμε. Ακόμη και ακατέργαστα λύματα έπεσαν στο ποτάμι της γέφυρας Ξιφίτα. Μπήκε κόσμος στο νησί και τροχονόμος δεν υπήρχε πουθενά για να ρυθμίσει την κυκλοφορία. Αυτό που θέλω να πω, μέσω της εκπομπής σας, είναι πως ο τόπος χρειάζεται έργα ουσίας και όχι βιτρίνας…».