«Ο υπερτουρισμός στη Ζάκυνθο δεν προέκυψε τώρα, αλλά συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια.

Κάποτε είχα συμμετάσχει στο ψηφοδέλτιο του αείμνηστου υποψήφιου Δημάρχου, Μίμη Μαρίνου-Κουρή, ο οποίος από την πρώτη στιγμή είχε μιλήσει για βιώσιμη ανάπτυξη και άρχισε να μπαίνει στη λογική του κόσμου το θέμα με τη φέρουσα ικανότητα του νησιού.

Αυτό όμως που τότε έλεγε, δεν άρεσε σε όλους και κυρίως σε μεγάλους Ομίλους και διάφορους επενδυτές, γι αυτό και ο καθηγητής του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, Μίμης Μαρίνος-Κουρής έχασε τις εκλογές.

Φτάσαμε στο σημερινό οδυνηρό αποτέλεσμα η Ζάκυνθος να δέχεται 150 τουρίστες ανά κάτοικο και να είμαστε στην πρώτη θέση. Αυτό έχει συνέπειες στην κατανάλωση των φυσικών πόρων, όπως είναι το νερό, ενώ έχει σχέση και με τις περιβαλλοντικές μελέτες που έχουν καταθέσει οι επαγγελματίες του χώρου.

Για να δημιουργηθεί μια τουριστική μονάδα ακολουθούνται κάποια στάδια. Πρέπει πρώτα να έχεις οικόπεδο που είναι ικανό και επιλέξιμο. Μετά ακολουθεί η περιβαλλοντική μελέτη για σκουπίδια, λύματα και νερό με τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να χορηγούν σχετικές βεβαιώσεις και ύστερα έχουμε την αρχιτεκτονική μελέτη.

Όταν χορηγούνται αυτές οι βεβαιώσεις δεν σημαίνει ότι τελειώσαμε και δεν ασχολούμαστε άλλο με το θέμα. Απαιτούνται επιτόπιοι έλεγχοι από τις Υπηρεσίες, προκειμένου να εξετάζεται αν η περιβαλλοντική μελέτη εφαρμόζεται.

Θα πω ότι είμαστε ελλειμματικοί σε αφάνταστο βαθμό. Σαφώς και δεν είμαι αντίθετος στην τουριστική ανάπτυξη, όμως αυτή πρέπει να γίνεται με κανόνες. Δεν σημαίνει ότι για να ζήσω εγώ πρέπει να σκοτώσω όλους τους υπόλοιπους.

Εκτός από τους Νόμους που ψηφίζονται στη Βουλή, υπάρχουν και οι Κανονιστικές αποφάσεις των Τοπικών Συμβουλίων. Τα ανθρωπογενή φορτία πρέπει να είναι κάτω από πολιτικό έλεγχο, διαφορετικά δεν θα έχουμε νερό και τα λύματα θα είναι στα χαντάκια και στις παραλίες.

Εδώ που φτάσαμε η λύση είναι η εξής: Οι Τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου και της Περιφέρειας να ορίσουν τους κανόνες και να δημιουργηθεί ελεγκτικός μηχανισμός για να διαπιστωθούν οι απώλειες από τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες.

Η Ζάκυνθος είναι ένας υπερκορεσμένος τόπος και δίνει 500 με 600 εκ. ευρώ το χρόνο στο κράτος, το οποίο όμως δεν χρηματοδοτεί ανταποδοτικά έργα.

Είναι δυνατόν να έχουμε μόνο έναν υπερκορεσμένο βιολογικό καθαρισμό και να γίνεται η μάχη του Σκρα για το ποιος θα αδειάζει λύματα εκεί, είτε με νόμιμο είτε με παράνομο τρόπο μέσω συνδέσεων;

Ο τόπος μας χρειάζεται άλλους τέσσερις βιολογικούς στις εξής περιοχές: Στο Κερί, στο Τσιλιβί, στο Λαγανά και στις Αλυκές. Τα έργα αυτά μπορούν να χρηματοδοτηθούν μέσα από το Ταμείο Συνοχής, το οποίο είναι μια καλή ευκαιρία για να προσομοιώσουμε με τους Ευρωπαίους.

Υπάρχει ένα πακέτο ύψους 70 δις ευρώ, που μεταξύ άλλων προβλέπει την κατασκευή βιολογικών καθαρισμών τριτοβάθμιας επεξεργασίας. Πρέπει να περάσουμε στη διαδικασία των «γκρι νερών», τα οποία μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν για το πότισμα, επί παραδείγματι, του γκαζόν ή καλλιεργειών και με αυτό τον τρόπο να εξοικονομούμε υδάτινους πόρους.

Σίγουρα ακόμη και στον κλάδο μου υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις και οι γνώμες δεν ταυτίζονται προς μια κατεύθυνση.

Σε γενικές γραμμές όμως, θέλουμε την ανάπτυξη του τουρισμού και σε αυτό εντάσσεται και το ισοζύγιο των τρεχουσών συναλλαγών, δηλαδή τι εισπράττεται και ποια είναι τα έξοδα, δεδομένου ότι οι τιμές είναι χειραγωγημένες. Δεν είμαι αισιόδοξος για το μέλλον και τα όσα αφορούν τη βιώσιμη ανάπτυξη της Ζακύνθου, διότι ο υπερτουρισμός έχει προχωρήσει πολύ…».