«Είμαι ένας ανιδιοτελής συλλέκτης, που αφιέρωσα ένα κομμάτι της ζωής μου, στη μεγάλη μου αγάπη, τη Μαρία Κάλλας, συλλέγοντας υλικό κυρίως από την τέχνη της.

Στις 26 Νοεμβρίου δώρισα τη συλλογή μου στην Εθνική Λυρική Σκηνή και τα εγκαίνια της έκθεσης με τίτλο «Unboxing Callas: Μια αρχειακή εξερεύνηση στη Συλλογή Πυρομάλλη και το αρχείο της ΕΛΣ», έγιναν παρουσία της προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου.

Θέλω αυτή η κίνηση να αποτελέσει παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές και επισημαίνω ότι πουθενά αλλού στον κόσμο δεν υπάρχει ένα τέτοιο υλικό, για το οποίο δαπάνησα πολλά χρήματα και χρόνο να το συγκεντρώσω.

Μιλάμε για μια συλλογή παγκοσμίου επιπέδου που περιλαμβάνει περίπου 4.000 δίσκους βινυλίου, 6.000 CDs, εκατοντάδες βιβλία, αποκόμματα εφημερίδων, περιοδικές εκδόσεις, χιλιάδες φωτογραφίες, αυτόγραφα, ιδιόγραφα, γραμματόσημα με τη μορφή της Κάλλας από όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, μετάλλια αφιερωμένα στην ίδια, αλλά και προσωπικά της αντικείμενα.

Να πω επίσης ότι οι φωτογραφίες έχουν μπει σε ειδικά άλμπουμ για να μην φθαρούν από το πέρασμα του χρόνου. Είμαι χαρούμενος για αυτή τη δωρεά γιατί όλο αυτό το υλικό δεν χωρούσε πλέον στο μικρό σπίτι που διαμένω.

Όλα ξεκίνησαν στην ευαίσθητη ηλικία των 4 ετών, όταν συνάντησα τη μεγάλη ντίβα της όπερας στη Ζάκυνθο, γεγονός που με καθόρισε και με οδήγησε από την ηλικία των είκοσι ετών να αφιερώσω τη ζωή μου στη συλλογή τεκμηρίων, που κρατούσαν ζωντανή για πάντα τη Μαρία Κάλλας και τη διαχρονική τέχνη της.

Η Μαρία Κάλλας είχε έρθει στη Ζάκυνθο με τον Ωνάση και η Μαρούλα Μπούκιου είχε φωνάξει τη μητέρα μου στην ταβέρνα. Η Κάλλας με πήρε αγκαλιά και με τσίμπησε στο μάγουλο. Αυτή ήταν η ιστορία της οικογένειάς μου.

Δυσκολεύτηκα πολύ να βρω το υλικό και μπορώ να πω ότι ήταν κουραστικό, αλλά και ευχάριστο ταυτόχρονα. Στη Ζάκυνθο γνώριζαν πολλοί ότι κατέχω αυτά τα ντοκουμέντα, ωστόσο ποτέ δεν μου έγινε πρόταση για να τα δωρίσω, είτε να τα εκθέσω.

Θα πω ακόμη ότι η Μαρία Κάλλας είχε πάει μαζί με τον Ωνάση στα Στροφάδια τη Μεγάλη Παρασκευή του 1962 και με τον καλόγερο που ήταν εκεί, έψαλλαν το «Αι γενεαί πάσαι».

Η Συλλογή μου περιλαμβάνει το σύνολο της δισκογραφίας της, καθώς όλα αυτά τα χρόνια έδινα περισσότερη έμφαση στη μουσική απ’ ό,τι στα προσωπικά της αντικείμενα.

Η δισκογραφία είναι πλήρης και περιλαμβάνει τις πιο σπάνιες ηχογραφήσεις, ακόμη και τα “πειρατικά” ρεσιτάλ, από την πρώτη της ηχογράφηση το 1952, την “Τζοκόντα” του Αμίλκαρε Πονκιέλι, έως την τελευταία το 1964.

Η Εθνική Λυρική Σκηνή τρίβει τα χέρια της γι αυτή τη δωρεά και μάλιστα έχουν σκοπό να με βραβεύσουν το επόμενο διάστημα. Έκπληκτη από το υλικό έμεινε και η διευθύντρια της Warner που ταξίδεψε από το Παρίσι στην Αθήνα για να παρευρεθεί στα εγκαίνια…».